نگاهی به کاربرد پزشکی لاله عباسی

نام علمی (خانواده):

Mirabilis jalapa L. (Nyctaginaceae)

نام انگلیسی:

Four O’Clock Flower, Bunga Pukul Empat

نام فارسی:

لاله عباسی

مشخصات:

Mirabilis jalapa L. گیاهی ایستاده است که می‌تواند تا ارتفاع یک متر رشد کند. برگ‌ها، یک تکه، به شکل قلب، با طول ۳-۱۲ سانتی‌متر، رو به ‌رو و نوک تیز هستند. از جوشانده برگ لاله عباسی برای درمان آبسه، از عصاره آن برای زخم و به صورت طبخ شده با گوشت خوک، به عنوان مقوی استفاده می‌شود. برگ گیاه، همچنین بر روی کورک و تاول گذاشته شده و برای برطرف کرن کهیر به کار می‌رود. گل‌ها دو جنس، قرمز، صورتی، زرد، یا سفید، با گلپوشی که کاملاً به هم کشیده شده است و عصرها باز می‌شود. میوه لاله عباسی، سیاه و کروی، با قطر ۵-۸ میلی‌متر است.

منشأ:

بومی مناطق گرمسیری امریکا، که به چین و بسیاری از مناطق گرمسیری برده شده است.

ترکیبات شیمیایی:

تریگونلین، ۲۲ -O- متیل آبرونیزوفلاون، ۶- متوکسی بوراوینون C و بتاکسانتین‌ها.

کاربرد در طب سنتی:

از جوشانده برگ لاله عباسی برای درمان آبسه، از عصاره آن برای زخم و به صورت طبخ شده با گوشت خوک، به عنوان مقوی استفاده می‌شود. برگ گیاه، همچنین بر روی کورک و تاول گذاشته شده و برای برطرف کرن کهیر به کار می‌رود. در بین بومیان چین، از دانه‌های این گیاه به عنوان مسهل استفاده می‌شود. گل‌های لاله عباسی در شب بوی شدیدی از خود آزاد می‌کنند که باعث کاهش فعالیت یا دفع پشه‌ها می‌شود. جوشانده ریشه با گوشت خوک یا بدون آن، به عنوان مسهل، برای سرماخوردگی، التهاب و ترشحات واژینال به کار می‌رود. در ماداگاسکار، از آن برای درمان دردهای روده‌ای استفاده می‌شود. در افریقای جنوبی، ریشه گیاه به عنوان مسهل به کار می‌رود.

آثار دارویی:

ضد باکتری، ضد قارچ، ضد نئوپلازی و سقط‌آور.

مقدار مصرف:

حدود ۸-۱۰ گرم از ریشه به عنوان مسهل تجویز می‌شود.

پی‌نوشت:

برای مشاهده پی‌نوشت‌های این کتاب به منبع مقاله مراجعه شود.

منبع مقاله :
لینگ، کوهویی – تانگ کیان، چوا – چای هون، تان؛ (۱۳۹۲)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین‌زاده – محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.