والدین، کودکان و آموزش توکل به خداوند
والدین، کودکان و آموزش توکل به خداوند
کودک، با مشاهدۀ رفتار والدین در برخورد با مشکلات زندگی، متوجه میشود نیرویی ما فوق طبیعت وجود دارد که پدر و مادرش در هنگام مشکلات به او وابستهاند و آن، همان خالق کل شیء، پروردگار متعال است.
والدین، کودکان و آموزش توکل به خداوند
تعداد کلمات ۱۰۳۲ / تخمین زمان مطالعه ۵ دقیقه
مقدمه
هوش معنوی چیست؟
حضرت فاطمه زهرا و تربیت دینی فرزندانشان
در بخش بعدی به راهکارهای گوناگونی برای تقویت و پرورش روحیۀ توکل در کودک اشاره خواهد شد. نکتۀ حائز اهمیّت آنجاست که همانند بیتوجهی به امور دینی، افراط در تقویت ایمان و مذهب نیز، روحیۀ دینگریزی و دلزدگی را در کودک به وجود خواهد آورد. باید مراقب بود که از او توقع نداشت همانند یک بزرگسال در امور دینی عمل کرده و دستورهای خدا را، موبهمو اجرا کند. چنین رفتارهایی لذّت انس با پروردگار را در او تضعیف میکند و این خود، مشکلی جدّی در مسیر تربیت دینی محسوب میشود.
آموزش توکل و امیدواری
از طرفی، بیان نمونه امدادهای غیبی خدا در زندگی پیامبران، امامان علیهم السّلام و حتی حوادثی که برای کودک اتفاق افتاده و امداد الهی در کار بوده، میتواند زمینۀ امیدواری به خدا را، در قلبش ایجاد کند. فرزند باید بیاموزد که انسان میتواند با توکل به خدا و اعتماد به او و تواناییهایش، بر ترسهای روحی و جسمی غلبه کند و اگر در زندگی با شکست مواجه شد، خداوند پشتیبان اوست؛ لذا اعتماد به نفسش را از دست نداده و برای کسب موفقیت تلاش خواهد کرد، به فرمودۀ قرآن کریم: «إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُونَ»؛ جز مردم کافر از رحمت خدا مأیوس نمیشوند.
البته از این نکته نباید غافل شد که کودک، بسیاری از خصوصیات اخلاقی، انگیزهها، نگرشها و ارزشها را از راه تقلید از پدر و مادر کسب میکند، بدون آن که آموزش عمدی از جانب ایشان در کار باشد. وقتی او رفتارهای ذیل را از پدر و مادرش مشاهده میکند، خود بهترین آموزش توکل و امیدواری به خداوند است؛
بدین معنا که اگر والدین هنگام برخورد با مشکلات اقتصادی و روحی عبارتهایی مثل: «خدا بزرگ است»، «حتماً خدا خیری در این اتفاق قرار داده»، «تَوَکَلتُ عَلی الله» و یا «وَ عَلَى اللهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ» بر زبانشان جاری کنند؛ از وضعت پیش آمده به پروردگار شکایتی نکنند، همه چیز را به او سپرده و امید به رحمتش داشته باشند. یا هنگام خروج از خانه آیه الکرسی خوانده و «وَ اللهُ عَلى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ» بگویند. یا در زمان شروع کار مهمی آیۀ «وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللهِ وَ کَفى بِاللهِ وَکِیلاً». را قرائت کنند و…کودک نیز، با مشاهدۀ این سلسله اعمال، متوجه میشود نیرویی ما فوق طبیعت وجود دارد که پدر و مادرش در هنگام مشکلات به او وابستهاند و آن، همان خالق کل شیء، حضرت رب العالمین است. و از طرفی، «تکرار، رمز نهادیه شدن برخی باورها در دوران کودکی است. استعمال زیاد عبارتی حاوی توکل و امید به خدا داشتن، باعث نقش بستن این مضامین در ناخودآگاه کودک میشود».
منابع: آقا میری؛ فاطمه سادات (۱۳۹۵)، عطیه الهی، انتشارات بوستان کتاب، قم، چاپ اول.
بیشتربخوانید:
وظایف والدین در تربیت کودک (بخش اول)
وظایف والدین در تربیت کودک ( بخش دوم)
چگونه برای فرزندان خود دعا کنیم؟
شیوههای آموزش نماز به کودکان چیست؟
آموزش مفاهیم اخلاقی و دینی در قالب بازی به کودکان
پی نوشت :
[۱] . عبدالعظیم کریمی، با جوانههای زندگی، ص ۵۴٫