اهمیت راز داری در خانواده

 اصولا یکی از ویژگی های اخلاقی مؤمنان آن است که راز نگه دارند و اسرار دیگران را فاش نمی سازند.
امام علی (علیه السلام) فرموده اند: جمع خیر الدنیا والآخره فی کتمان السر ومصادقه الأخیار وجمع الشر فی الإذاعه ومؤاخاه الأشرار؛[۱] «خیر دنیا و آخرت در رازداری و دوستی با نیکان جمع شده، و همه شر و بدی در افشای اسرار و دوستی با بدان جمع گردیده است».
در خانواده نیز زن و شوهر باید به این صفت آراسته باشند و اسرار و عیوب یکدیگر را برای دیگران، حتی پدر و مادر خود، آشکار نسازند.
قرآن کریم زن و شوهر را لباس یکدیگر می داند و می فرماید: هن لباس لکم وأنتم لباس لهن،[۲] «همسرانتان، لباس شمایند، و شما نیز لباس آنهایید».
همان گونه که لباس حافظ تن و حجابی بر روی عیب های بدن است، زن و شوهر نیز باید برای یکدیگر چنین باشند و عیب های هم را بپوشانند.به طور کلی، رازهای مربوط به خانواده را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:

درباره رازداری همسران در خانواده، توجه به نکته های زیر ضروری است:

۱٫ رازدار بودن زن و شوهر، نشان وجود صمیمیت و اعتماد میان آنان است. افزون بر آنکه اعتماد آنان را به یکدیگر افزایش می دهد. در مقابل، افشای اسرار و عیوب همسر برای دیگران، افزون بر اینکه نشان سردی روابط آنان است، اعتماد و صمیمیت آنان را از بین می برد. مردی که می بیند همسرش اسرار او را برای دیگران بازگو می کند، خواهد کوشید آنها را از او پوشیده دارد. بدین ترتیب، رازدار نبودن و افشای اسرار همسر و خانواده، ضربه ای سنگین به پایه های خانواده میزند.

۲٫ فردی که اشکال ها و معایب همسر خود را نزد دیگران افشا می کند، ناخودآگاه او را نزد خانواده و دوستان تحقیر می کند و همسر او هیچ گاه در نظر آنان به منزله همسری ایدئال جلوه نخواهد کرد. مسائل و مشکلات خانوادگی خود را تنها با صاحب نظران و کارشناسان، مشاوران خانواده و روان شناسان در میان بگذارید. متوجه باشید که نزدیکان و خویشان شما با دیدی منفی به شما خواهند نگریست و بی آنکه خود بخواهید، ارزش پیشین خود را در نظر آنان از دست خواهید داد. از آن گذشته، با گفت و گو درباره عیوب منفی شریک زندگی خود، ناخواسته تصاویری منفی و ویرانگر از همسر خود به ذهن خویش راه داده اید. چه کسی بیشتر از این گفته ها و آن تصویرهای ذهنی منفی تأثیر می پذیرد؟ بیشک خود شما.

۳ . میان انسان های عادی هرگز پیش نیامده دو نفر که زیر یک سقف زندگی می کنند، هیچ گونه اختلافی باهم نداشته باشند و کلام تندی به هم نگفته، یا دعوا و قهر و آشتی نکرده باشند. شما نیز از این مسئله مستثنا نیستید. در این گونه مواقع مواظب باشید احساس خشم و کینه و انتقام، شما را به انجام کارهایی وادار نکند که بعد از آن پشیمان شوید. بکوشید درست در سخت ترین لحظه های هیجان و عصبانیت، جنبه ناخوشایند زندگی خود را افشا نکنید و مشاجرات و بگومگوهای خود را برای دیگران، حتی نزدیک ترین کسانتان، باز نگویید.

خشم و کینه و احساس انتقام، قدرت قضاوت و استدلال و منطق را در ما ضعیف می سازند. اگر به این احساس های گذرا پاسخ مثبت دهیم و معایب همسرمان را نزد دیگران آشکار کنیم، ممکن است برای چند لحظه با مدتی کوتاه خوشحال شویم، اما در آینده بی شک پشیمان خواهیم شد.

منبع: کتاب «خانواده + عشق * اخلاق (اخلاق همسران)»
نویسنده: مجتبی حیدری

پی نوشت :