معرفی بالنگو و خواص درمانی آن

نام علمی بالنگو:

Lallemantia royleana Benth. می‌باشد.

تیره گیاه:

نعناع Labiatae

نوع گیاه:

بوته

مشخصات ظاهری بالنگو:

گیاهی است یک ساله به ارتفاع حدود ۲۰ سانتی‌متر گاهی موارد بیشتر، برگ‌های آن متقابل و بیضی شکل با دمبرگی کوتاه و گل‌های آن آبی رنگِ مایل به زرد و گاهی موارد سفید می‌باشند. میوه‌اش مدور و کمی مسطح، رنگ میوه قهوه‌ای و تخم داخل میوه (بالنگو)، دراز و یک طرف آن قوسی است.

طبیعت بالنگو:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم، مرطوب و تر است.

رویش جغرافیایی بالنگو:

در اغلب نواحی معتدل و مرطوب کشورها خصوصاً نواحی مدیترانه‌ای و کشورهای آسیای میانه و در ایران بیشتر در دامنه‌های نواحی جنگلی استان‌های شمالی، آذربایجان غربی، فارس، کرمان، اصفهان و لرستان به صورت وحشی می‌روید و به روش پرورشی نیز کاشته می‌شود.

ترکیبات شیمایی بالنگو:

از مهمترین ترکیبات شیمیایی گیاه بالنگو موسیلاژها می‌باشند که شامل منوساکاریدهای الالتورونیک اسید، گالاکتوز، مانوز، آرابینوز، گزبلوز، گلوکز و رامنوز می‌باشد.

بخش مورد استفاده:

تخم بالنگو

نحوه مصرف:

به طور معمول به صورت خیسانده یا دم کرده استفاده می‌کنند.

خواص درمانی:

تقویت کننده قلب و خنک کننده، ضد سرفه و رفع کننده خشونت سینه، تقویت کننده کبد و آرام‌بخش، برطرف کننده یبوست و ضد نفخ، تسکین دهنده دردهای دستگاه گوارش و ضد دلپیچه، محرک قوه باه و ضد اسهال، ضد خونریزی لثه و برای خفقان نیز مفید می‌باشد.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (۱۳۹۵)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از ۴۰۰ نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.