معرفی خولنجان و خواص درمانی آن

نام علمی:

Alpinia officinarum Hance.، نام فرانسه Galanga و نام انگلیسی آن Galangal می‌باشد.

تیره گیاه:

زنجبیل Zingiberaceae

نوع گیاه:

بوته

مشخصات ظاهری:

گیاهی است علفی و پایا به ارتفاع حدود ۲ متر گاهی موارد بیشتر با ساقه‌ی زیرزمینی ضخیم، منشعب، به رنگ زردِ روشن یا قرمز و خوشبو و از آن ساقه‌های هوایی متعددی خارج می‌شوند. برگ‌های آن متناوب، غلافدار و سرنیزه‌ای و گل‌های آن متعدد و مجتمع به صورت خوشه و دارای کاسه‌ای مرکب از ۳ قسمت به رنگ سفید مایل به سبز می‌باشند. میوه‌اش پوشینه و محتوی دانه‌های بسیار است. به طور معمول به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می‌کنند و در ردیف ادویه‌جات نیز قرار دارد.

طبیعت ساقه‌ی زیرزمینی:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم و خشک است.

رویش جغرافیایی:

اغلب در کشورهای جنوب شرق آسیا خصوصاً در چین و هند روییده و کاشته نیز می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در خولنجان:

کمپرفیا، گالانجین، یک اسانس روغنی فرّار، گالانگول، پی‌نن و اوژنول در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

ساقه‌ی زیرزمینی یا ریزوم (خولنجان).

نحوه مصرف:

به طور معمول به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می‌کنند و در ردیف ادویه‌جات نیز قرار دارد.

خواص درمانی:

محرک و نیرودهنده، هضم کننده و اشتهاآور، نرم کننده سینه و تقویت کننده عمومی بدن، افزاینده قدرت جنسی مردان و تقویت کننده هوش و حافظه، ضد اسید معده و مسکن دردهای عمومی بدن، ضد نفخ و تسکین دهنده درد معده، از بین برنده ترشحات سفید زنانه و مفید برای شب ادراری می‌باشد. در ضمن برای روماتیسم و ناراحتی‌های دستگاه گوارش (آروغ زدن) نیز مفید است. خواص درمانی خولنجان و زنجیل تقریباً شبیه یکدیگر می‌باشد.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (۱۳۹۵)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از ۴۰۰ نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.