تعجب امام علی علیه السلام از چند گروه

امام علیه السلام از شش گروه در شگفت است: ۱-بخیل ۲-متکبر ۳-شک کننده درباره خدا ۴-فراموش کننده مرگ ۵-منکر قیامت ۶-آبادگر دنیا و تخریب گر آخرت.

۱-امام سجاد علیه السلام فرمود:
اِنّی لَاَستَحیِی مِن ربِّی اَن اری الاَخَ مِن اِخوانِی فاسالَ اللهَ لَهُ الجَنَّهَ و اَبخَلَ عَلَیهِ بِالدِّینار و الدِّرهَمِ فاِذا کانَ یَومُ القیامَهِ قیلَ لِی: لَو کانَتِ الجَّنَهُ لَکَ لَکُنتَ بِها اَبخَلَ و اَبخَلَ وَ اَبخَلَ (۱)
من از پروردگارم شرم می کنم که برای برادری از برادران خود از خداوند بهشت طلب کن و آنگاه درهم و دینار را از او دریغ دارم زیرا روز قیامت به من گفته خواهد شد اگر بهشت از تو بود هر آینه نسبت به آن بخیل تر بخیل تر و بخیل تر بودی.

۲-رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
اِنَّ اَبعَدَکُم یَومَ القِیامَهِ مِنّی الثَّرثارونَ و هُمُ المُستَکبِرون (۲)
روز قیامت دورترین شما از من اه نخوت اند یعنی همان متکبران هستند.

۳-مولایمان علی علیه السلام می فرمود:
مَن عَتا فِی اَمرِ اللِه شَکَّ و مَن شکَّ تَعالیَ اللهُ عَلیهِ فَاذلَّهُ بِسُلطانِهِ وَ صَغَّرَهُ بِجَلالِهِ کَما فَرَّطَ فِی اَمرِهِ (۳)
هر که در کار خدا گردنکشی کند دستخوش شک شود و هر که شک کند خداوند بر او چیره گردد و با قدرت خود وی را به خواری افکند و با جلال خود وی را حقیر گرداند همچنان که او در کار خداوند کوتاهی کرده بود.

۴-همان بزرگوار فرمود: هیچ ایمان توام با یقینی ندیدم که برای این انسان به شک شبیه تر باشد او هر روز مردگان را به سوی گورستان تودیع و تشییع می کند و با این حال باز به دنیای فرینده روی می آورد و از شهوت و گناهان دست نمی کشد. اگر این بینوا فرزند آدم را نه گناهی بود که مرتکب شود و نه صاحب کتاب و حسابی در کارش بود به جز همین مرگ که اجتماع او را پراکنده و جمعش را متفرق و فرزندانش را یتیم می کند بی گمان سزاوار بود که از این دنیای پررنج و خستگی حذر کند. (۴)

۵- و نیز فرمود:
مَن جَعَلَ کُلَّ هَمِّه لِآخِرَتِهِ ظَفِرَ بِالمَامُولِ (۵)
هر که تمام هم خود را مصروف آخرتش کند به این آرزو که همان آخرت باشد می رسد.

۶-رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
مَن اَحَبَّ دُنیاهُ اَضَرَّ بِآخِرَتِهِ (۶)

پی نوشت:
۱- مصادقه الاخوان ۱۶۹۲
۲- بحار ج ۷۳ ص ۲۳۲
۳- نهج السعاده ج ۱ ص ۳۷۳
۴- بحار ج ۶ ص۱۳۷
۵- غرر الحکم ۸۵۱۲
۶- بحار ج ۷۳ ص ۸۰

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،۱۳۹۰٫