پنج قانون طلایی برای ارتباط کلامی با همسر

پنج قانون طلایی برای ارتباط کلامی با همسر

هر ارتباطی برای استحکام و نیز دوام آن وابسته به رعایت ملزومات آن رابطه هست و هر چقدر این ارتباط مهم تر باشد انسان باید خود را بیشتر ملزم به رعایت قوانین آن کند. ارتباط با همسر، یکی از انواع ارتباطات است که انسان تا مادامی که روابط همسری برپاست باید خود را پایبند به آن بداند.ارتباط با همسر در دو بُعد قابل بحث می باشد: بعد کلامی و بعد غیر کلامی که ما در اینجا به بیان ۵ قانون طلایی در ارتباط کلامی با همسر می پردازیم.

پنج قانون طلایی برای ارتباط کلامی با همسر

ارتباط کلامی با همسر، همچون تمام ارتباط های دیگر قوانینی دارد
 

قانون طلایی اول: به جای «تو و شما» جملات خود را با من شروع کنید.

این قانون به همسران کمک می کند تا ارتباطات خود را نزدیک تر از ارتباطات اجتماعی ای که با دیگران دارند، بدانند. با این کلمات آنچه میان این دو نفر رد و بدل می شود عاطفه و احساسی است که نمی توان آن را در ارتباط های دیگر دید.
 

قانون طلایی دوم: تا جایی که امکان دارد از کلمات «همیشه و هرگز» استفاده نکنید.

مثل اینکه می‌گویید: «هیچ‌وقت دست به سیاه و سفید نمی‌زنی» واژه‌های «هرگز و همیشه» بیش از اندازه قدرتمند هستند و بی‌آنکه لازم باشد طرف مقابل را خشمگین می‌سازند، از این گذشته بسیار ضعیف هستند، زیرا به راحتی می‌توان در مقام تکذیب آن حرف زد. البته مردم وقتی از این کلمات استفاده می‌کنند، می‌خواهند بگویند از این موضوع به شدت ناراحت هستند و بیشتر قصد تاکید دارند و می‌خواهند مطمئن شوند که طرف مقابلشان متوجه موضوع شده است، ولی نمی‌دانند کسی که فقط دو سه بار اشتباهی را مرتکب شده است چقدر از این موضوع ناراحت می‌شود.
 

قانون طلایی سوم: رشته‌ کلام همسرتان را پاره نکنید.

 در هنگام صحبت کردن بگذارید همسرتان حرفش را کاملا بزند. زمانی‌که صحبتش را قطع می‌کنید وی را عصبانی می‌کنید و به او این احساس را می‌دهید که کسی به حرف شما گوش نمی‌کند و برای آن ارزشی قائل نیست. از آنجائی که اجازه نداده‌اید جمله‌اش تمام شود، ممکن است نتیجه‌گیری شتاب زده و غیر واقعی بکنید.
ممکن است هر چقدر تلاش کنید نتوانید این رفتار خود را کنترل نمائید در این شرایط بهتر است بگویید «نوبت صحبت به من هم بده زیرا به نظر می‌رسد حرف‌های غیر منصفانه می‌زنی ولی خوب ادامه بده» و یا اینکه بگویید: «می‌دانم نباید صحبت را قطع کنم ولی می‌خواهم بدانی غیر منصفانه قضاوت می‌کنی» در این شرایط گوینده به اندازه ی کافی اعتراض خود را بیان می‌کند و احساس خود را نیز مطرح می‌سازد و در موقعیتی قرار می‌گیرد که بتواند پایان سخن همسرش را بشنود. در عین حال اعتراض به اندازه ی کافی کوتاه است و طرف مقابل را عصبانی نمی‌کند و می‌تواند به حرف زدن ادامه دهد.

قانون طلایی چهارم: حرف همسرتان را به زبان خود خلاصه کنید.

«دانیل بی‌وایل»، یکی از متخصصین مهارت‌های ارتباطی می‌گوید وقتی همسرتان سعی دارد احساسش را با شما در میان بگذارد سعی کنید سخن او را با عبارات خود خلاصه کنید تا بدانید منظور او را فهمیده‌اید و بعد از او سوال کنید آیا درست می‌گویم. در این شرایط هر دو به حرف‌های یکدیگر گوش فرا می‌دهند.
قانون خلاصه کردن مبتنی بر یک فراست مهم است و تلاشی است تا طرفین ازدواج وقتی حرف‌های یکدیگر را خلاصه نمی‌کنند آن را بفهمند. سعی کنیم از این قانون سود ببریم و بپذیریم که گوش دادن به حرف‌های همسر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
 

قانون طلایی پنجم: از ذهن خوانی پرهیز کنید.

ذهن خوانی یکی از خطاهای ارتباطی است، یعنی شما برداشت‌های خود را به دیگران نسبت می‌دهید، تصور می‌کنید مردم چگونه فکر می‌کنند، چه احساسی دارند و چه می‌خواهند بکنند. ذهن خوانی می‌تواند کاملا تحریک کننده و خشم برانگیز باشد عباراتی از قبیل:
«تو می‌خواستی مرا مجازات کنی»
«تو دوستان مرا نمی‌پسندی»
«تو از مسئولیت فرار می‌کنی»
می‌خواستی کاری بکنی که من احساس گناه بکنم»
عباراتی از این قبیل می‌تواند مانع گفتگوی منطقی شود. اشخاص دوست ندارند که دیگران درباره ی احساسات و علائق آنها به حدس و گمان متوسل شوند، به خصوص حدس اشتباه آنها را به شدت ناراحت می‌کند و این اتفاقی است که اغلب روی می‌دهد. ذهن خوانی ممکن است یک بیان ناقص باشد که از آن برای پی بردن به همه ی مطالب استفاده کنید. توجه داشته باشید که گاه «ذهن خوانی» مبین ترس شماست که به شکل اظهارنظر درباره ی احساسات و انگیزه‌های دیگران متجلی می‌شود.