دوران کودکی علی بن ابیطالب در خانه پیامبر (ص)

چرا پیامبر صلی الله علیه و آله، علی علیه السلام را به خانه خود آورد؟

پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه و آله با توجه به قحطی مکه و کمک به عمویش ابوطالب، امیر المؤمنین علیه السلام را در سنین خردسالی، به منزل خویش آورده و تحت سرپرستی و تربیت خود قرار داد.

مجاهد بن جبر گوید: «از نیکی هائی که خداوند در باره علی ابن ابیطالب علیه السّلام انجام داد؛ این بود که برای قریش گرفتاری شدیدی پیش آمد و آنان از نظر زندگی در تنگنا قرار گرفتند. در میان آنها وضع ابو طالب که فرزندان و اهل و عیال زیادی داشت؛ خوب نبود. یکی از روزها حضرت رسول صلی اللَّه علیه و آله به عباس بن عبد المطلب گفت: تو از این سختی که اکنون پدید آمده اطلاع داری و اوضاع ابو طالب را هم می دانی. اکنون لازم است برویم، هر کدام یکی از فرزندان او را تکفل کنیم؛ تا وی از این سختی رهائی یابد. در این هنگام حضرت رسول و عباس نزد ابو طالب رفتند و مطالب خود را به وی اظهار داشتند. ابو طالب گفت: عقیل را برای من بگذارید و دیگران را با خود ببرید. پیغمبر، علی، را با خود برد و او همواره در نزد او بود؛ تا آنگاه که آن حضرت به رسالت برانگیخته شد. علی علیه السّلام هم بلافاصله به او ایمان آورد و گفته های او را تصدیق کرد»[1]

همان گونه که ولادت علی بن ابی طالب علیه السلام در کعبه، حکمتی داشت؛ قطعا حضور آن حضرت در سن کودکی، در منزل حضرت رسول صلی الله علیه و آله دارای حکمت و مصلحتی بوده است. همانطور که پیامبر فرمودند: کسی را انتخاب کردم که خداوند او را برای من، بر شما انتخاب کرده است.[2]

حضرت علی آن روز شش یا هشت ساله بود. علی علیه السلام از آن هنگام با حضرت محمد بود. حضرت محمد او را بزرگ می کرد و آموزش می داد و از رازهای هستی و دانش و حکمت به وی می آموخت. آنچنان که واقف به حقایقی گشت که جز رسول خدا کسی بر آن ها وقوف نداشت و هر کدام از صفاتی که داشت در پیوند تنگاتنگ با صفات پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داشت و از هر آنچه از جاهلیت و زشتی های آن که محمد نفرت داشت؛ علی نیز تنفر پیدا کرد. رموز هستی، حقایق وجود و قوانین بقای آن را درک کرد و در همه صفات و موهبت هایی که پیامبر داشت؛ الگو و نمونه گردید و همانی شد که پیامبر در اشاره به او فرمود: هفت سال پیش از آنکه کسی از این امت، خدای را بپرستد خدای را پرستش کرد.[3]

پی نوشت ها: