آدابی که دوستی شما را استحکام می بخشد
دوست پیدا کردن کار سختی نیست اما دوام دادن به آن رفاقت کار پیچیده ای هست و نیاز به آموزش دارد. رفتار های شما تعین کننده است باید نوع رفتار خودتان را مدیریت کنید تا از طعم شیرین رفاقت سالم برخوردار شوید. با ما همراه باشید.
مقدمه
آشنایی با آداب دوستی
۱٫مشخصات دوست تان را بشناسید
۲٫ دوستی خودتان را به زبان جاری کنید
چرا ما انسانها دوست داریم مرموز و سر بسته باشیم؟
اگر بتوانیم ابراز کردن احساسات خودمان را یاد بگیریم و زمان و مکان گفتن احساسات را بدانیم، هیچ مشکلی در دوستی و زندگی ما بوجود نمیآید.
۳٫ احترام گذاشتن را فراموش نکنید
یک نمونه از احترام گذاشتن این است که در مجلس برای دوستان جا باز کنید تا در کنار شما بنشیند. در روایت آمده است که مردی وارد مسجد شد و پیامبر رحمت در آنجا تنها نشسته بود با ورود او پیامبر برایش جا باز کرد . مرد گفت ای رسول خدا ! جا باز است پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمودند: یکی از حقوق مسلمان بر مسلمان این است که چون دید قصد نشستن نزد او را دارد برایش جا باز کند .[۳]
۴٫ مدارا کردن سبب تحکیم دوستی میشود
نکته: اگر با رفتارهای درست بتوانید به دوست خود بفهمانید که رفتار او اشتباه بوده، در وجود او تلنگری ایجاد میشود که دیگر نباید آن کار را انجام دهد. اما اگر شما در مقابل رفتار اشتباه او عکس العملی همانند او نشان دهید رفاقت شما پایان زود هنگامی خواهد داشت.
۵٫ در روزهای سختی در کنار او باشید
۶٫ سبب شادی دوست خود شوید
نکته پایانی: بهترین نوع تفکر این است که خودمان را معیار قرار دهیم که با چه رفتاری ناراحت میشویم و از کدام رفتارها متنفر هستیم و اینکه دوست داریم دیگران چگونه درباره ما رفتار کنند، ما همان گونه با دوستان خود رفتار کنیم. امام علی علیه السلام در نامه خود به فرزند جوان خویش، بدین قانون چنین اشاره فرموده است: پسرم! خود را میان خویش و دیگری میزانی بشمار، پس آنچه برای خود دوست می داری برای جز خود دوست بدار و آنچه تو را خوش نیاید برای او ناخوش بشمار و ستم مکن چنان که دوست نداری بر تو ستم رود و نیکی کن چنان که دوست می داری به تو نیکی کنند. و آنچه از دیگران زشت می داری برای خود زشت بدان و از مردم برای خود آن را بپسند که برای خود می پسندی.[۷]
پی نوشت :
[۱] شیخ کلینی، اصول کافی، جلد ۲ ،صفحه ۶۷۱٫علامه مجلسی، بحارالانوار، جلد ۷۴،صفحه ۱۷۹
[۲] شیخ برقی، المحاسن، جلد ۱، صفحه ۴۱۵
[۳] هادی مدرسی، دوستی و دوستان (مجموعه معارف اسلامی در هنر رفتار با مردم) مشهد: انتشارات قدس رضوی، سال چاپ ۱۳۹۱، چاپ ششم، صفحه ۱۴۹
[۴] تمیمی آمدی، غررالحکم، ح ۸۰۲
[۵] همان، ح ۱۷
[۶] شیخ کلینی، اصول کافی ، جلد ۲ ، صفحه ۱۸۸
[۷] نهج البلاغه، نامه ۳۱