چرا می گویند: نابرده رنج، گنج میسر نمی شود
بعضی وقت‌ها از خود سئوال می‌کنیم چرا باید این همه رنج را در زندگی لمس کنیم و چرا باید تحمل کنیم؟
اگر تحمل نکنیم چه می‌شود؟
هر موجود زنده‌ای، رنج را تجربه کرده و می‌کند و هیچ راه فراری هم ندارد. انسان نیز از این قاعده مستثنی نیست و نخواهد بود.
اگر تحمل نکنیم، بدون هیچ تردیدی رنج‌ها بیشتر می‌شود، در نتیجه سختی بعد از سختی انسان را فرا می‌گیرد و مشکلات بیشتری بوجود می‌آید و چیزی به نام موفقیت و پیشرفت وجود نخواهد داشت.
در این مقاله سعی بر این شده است که ابتدا رنج، توصیف و شناخته شود چراکه شناخت، اولین قدم برای حل هر موضوعی است، سپس راه حلی برای مقابله با کنار آمدن با آن را بیان خواهیم کرد تا رنج‌ها مثل گذشته، آزارمان ندهد و به قدری پیش خواهیم رفت تا به معنای واقعی درک کنیم که آغوش خود را برای پذیرش رنج‌ها باز بگذرایم تا اعتماد به نفسمان هر روز بیشتر از روز قبل شود و موفقیت را روز به روز بیشتر لمس کنیم.
» توصیف رنج
رنج، حالتی ناخوشایند و آزاردهنده است که در از دست دادن چیزی و یا در بدست آوردن چیزی ایجاد می‌شود و در هر دو حالت بازخورد روانی دارد و در این بازخورد، یا پیشرفت حاصل می‌شود و یا پسرفت.
باید دانست که انسان، یا در جهت کسب لذت‌هاست و یا در جهت فرار از رنج‌ها،
اما قاعده‌ای وجود دارد که بوسیله بکارگیری آن می‌توان رنج‌ها را مدیریت کرد.
ما معمولا بجای تدبیر در برابر رنجش‌ها، از آنها فرار می‌کنیم و حاضر نیستیم درد را بپذیریم.
اگر کمی دقت کنیم، خواهیم دید که رنج، با تمامی لحظات زندگی ما گره خورده است تا جایی که ما حتی برای خوردن غذا هم رنجی هر چند کم، را تحمل می‌کنیم. البته تحمل اینگونه رنج‌ها یا از سر اجبار است و یا اینکه درک لذت بالایی منتظرمان است.
ما انسانها غافلیم از اینکه لذت‌های زندگی بسیار کمتر از رنجش‌های ما هستند. انسان با درد و رنج خلق گردیده است و اصلا بنا نیست که ما تا آخر عمر، لذت‌های بی‌پایان را تجربه کنیم و لذت‌هایمان در همین لذت‌های کوتاه و گذرا خلاصه می‌گردد.
پس چاره‌ای نیست جز اینکه رنج را به عنوان بخشی از زندگی خود بپذیریم و از آن برای پیش‌برد اهداف خودمان استفاده کنیم، همانطور که شاعر بزرگ و استاد سخن، سعدی می‌فرماید:
نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد
برای بدست آوردن هر امتیازی باید بهایی را پرداخت و رنج نیز می‌تواند بهای موفقیت باشد.
نکته‌ی قابل توجه این است:
رنج، یک مشکل نیست و نمی‌توان آن را کم کرد چون مقدار آن ثابت است، اما می‌توان مقدار “تحمّل“ را تغییر داد. پس توان انسانها قابل دستکاری است و می‌توان آن را کم یا زیاد کرد.
» مدیریت رنج‌ها
فرض کنید در جنگل، یک شیر درنده به شما حمله می‌کند، عکس العمل شما چیست و کدامیک از کارهای زیر را انجام می‌دهید:
- فرار می‌کنید.
- می‌جنگید.
- تسلیم می‌شوید.
جواب شما کدام گزینه‌ست؟
بعضی‌ها درجواب این سئوال می‌گویند بهترین کار فرار است چون بیشتر زنده می‌مانیم و عده‌ی دیگری می‌گویند می‌جنگیم زیرا نتیجه هر چه که باشد ما تلاش خود را کرده‌ایم و بعضی دیگر هم تسلیم می‌شوند ولی تمامی این افراد غافل از این مسئله هستند که در تمامی این حالت‌ها مغلوب هستند و ما قصد نداریم مغلوب باشیم.
آیا به نظر شما راه چهارمی هم وجود دارد؟
این سئوال قطعا ذهن هر کسی را به خود مشغول می‌کند. در این مثالی که زده شد، مشکلات انسان، به شیر درنده تشبیه شده تا چالش مورد نظر، بهتر درک شود.
و اما جواب:
در حمله شیر درنده، تنها راهی که می‌توان مغلوب نشد، رام کردن شیر است چون کنترل کردن، مهارتی است که انسان باید بیاموزد و هر کس این مهارت را نداشته باشد بدون شک مغلوب خواهد شد.
» انواع رنج‌ها
رنج‌های انسان دو نوع است:
- رنج‌هایی که ما در بوجود آمدن آن، هیچ نقشی نداشته‌ایم مثل رنج از دست دادن عزیزانمان.
این رنج‌ها، آمادگی و تحمل زیادی را می‌طلبد، چراکه سنگین و کمرشکن است.
- رنج‌هایی که ما در بوجود آمدن آنها نقش داریم مثل رنج کار کردن، ورزش کردن و …
رنج کشیدن‌هایی که پشت آن هدف و برنامه‌ای نباشد، رنج و زحمت بی‌فایده‌ای‌ست.
برنامه داشتن، می‌تواند تحمل رنج‌ها را آسانتر کند و ما را قدم به قدم به اهدافمان نزدیکتر کند.
» راه‌های مدیریت رنجش‌ها:
رنج‌هایمان را بشناسیم که در کدام دسته بندی، طبق نقش‌های گفته شده قرار دارند.
اگر از نوع اول، یعنی رنج‌هایی که در آن نقشی نداریم، هستند نکات زیر را رعایت کنیم و بعنوان تمرین، روزانه به مرور آنها بپردازیم:
- بپذیریم که موجودات، ضعیف خلق شده‌اند.
- هیچ موجودی ابدی نیست.
- توانایی انسانها از هر موجودی بیشتر ا ست.
- به زندگی‌مان ارتفاع ببخشیم به واسطه معنویات و اتصالمان را با دنیای معنا بیشتر کنیم.
اگر از نوع دوم، یعنی رنج‌هایی که در آن نقش داریم، هستند، موارد زیر را انجام دهیم:
- هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی داشته باشیم و برای هر کاری که قرار است انجام دهیم، نسبت به زمان و رنج‌های پیش رو، مقدار رنج‌ها را تخمین زده و آمادگی لازم برای مواجهه با آنها را پیدا کنیم. گاهی این رنج‌ها، لذت‌بخش نیز می‌شود. پس هدفمند تجربه کنیم و بگذاریم رنج ما را فرا بگیرد و ما نیز آن را در آغوش بکشیم.
- خورشید که منبع انرژی است را برای انگیزه بیشتر و تلاش بیشتر هر روز دقایقی خودمان را در معرض آن قرار دهیم. این کار تحمّل‌مان را بالا خواهد برد.
- ورزش‌های هوازی حداقل روزی ۲۰ دقیقه می‌تواند به تحمل رنج‌ها کمک شایانی نماید.
حرف پایانی:
رنج، با گوشت و پوست و استخوان هر موجود زنده‌ای، آمیخته شده است، و درک این مسئله که اگر انسان بتواند، بصورت هدفمند، رنج‌های بیشتری را بخرد و تحمل کند و خود را در برابر هجوم مشکلات مقاوم کند، می‌تواند به انسان کمک کند تا به لذت‌های بیشتری برسد.
منبع:ســـوخت جــت
