تعدیل کننده های روان شناختی استرس
تعدیل کننده های روان شناختی استرس
استرس، بخشی از زندگی انسان می باشد که باید به خوبی آن را مدیریت کرد. در این میان برخی از تعدیل کننده های روان شناختی وجود دارد که می تواند در مدیریت استرس کمک کند. با ما همراه باشید تا در این مورد بیشتر بدانید.
تعدیل کننده های روان شناختی استرس
تعدیل کننده های روان شناختی استرس
در این قسمت بر چند تعدیل کننده مهم استرس تمرکز می کنیم: احساس کارآیی، استقامت روان شناختی، شوخ طبعی، پیش بینی پذیری و کنترل و حمایت اجتماعی.
احساس کارآیی
استقامت روان شناختی
- احساس تعهد. آنها به کار و دنبال کردن هدف های زندگی خود قویا متعهد بودند.
- چالش. آنها احساس می کردند تجربیات و فرصت های تازه آنها را به چالش می طلبند. آنها معتقد بودند که در زندگی تغییر، نه ثبات، عادی است و تهدیدی برای امنیت آنها نیست.
- کنترل. آنها کنترل زیادی بر زندگی خود داشتند. آنها هنگام روبرو شدن با پاداش ها و تنبیه های مختلف زندگی، طوری احساس و رفتار می کردند که انگار تأثیرگذار بودند نه درمانده، افرادی که استقامت روان شناختی دارند از آنچه که راتر (۱۹۹۰) منبع کنترل درونی می نامد، برخوردارند.
افراد با استقامت استرس را به صورت واقعیت زندگی، که آن را جالب تر می کند، تعبیر می کنند. برای مثال، آنها کنفرانس با سرپرست را به صورت فرصتی برای قانع کردن وی می دانند نه خطری برای مقام خود. پژوهشگران دیگر معلوم کرده اند که افراد با استقامت در مقایسه با همتایان کم استقامت خود، از نشانه های جسمانی کمتری خبر می دهند، پاسخ های سیستم ایمنی بهتری دارند، با استرس بهتر کنار می آیند و کمتر دچار افسردگی می شوند ( دولبیر و همکاران، ۲۰۰۱؛ کولت و دیپلاسیدو، ۲۰۰۱؛ پنگیلی و دود، ۲۰۰۰).
شوخ طبعی
پیش بینی پذیری و کنترل
داشتن کنترل، حتی توهم کنترل داشتن، به ما امکان می دهد تا احساس کنیم اسیر سرنوشت نیستیم. بین میل به داشتن کنترل بر موقعیت و سودمندی اطلاعات درباره عوامل استرس زای قریب الوقوع نیز ارتباط وجود دارد. پیش بینی پذیری برای کسانی که دوست دارند بر موقعیت های خود کنترل اعمال کنند بیشتر فایده دارد. افرادی که می خواهند درباره عمل های جراحی و آنچه که تجربه خواهند کرد اطلاعاتی کسب کنند، وقتی که تحت این عمل های جراحی قرار می گیرند بهتر با درد کنار می آیند.
خوشبینی : آیا لیوان نیمه پر است یا نیمه خالی؟
پژوهشگران سلامتی می دانند که ارتباط بین نگرش خوشبینانه و پیامدهای سلامتی بهتر، بر روابط همبستگی استوار است. بنابراین باید در مورد نتیجه گیری علیتی محتاط باشیم. با این حال منطقی به نظر می رسد که روبرو شدن با عوامل استرس زا در زندگی با نگرش خوشبینانه، به ما کمک می کند تا استقامت به خرج دهیم و منابعی را که برای برآورده کردن این چالش ها نیاز داریم بسیج کنیم.
حمایت اجتماعی
- نگرانی عاطفی، مانند گوش کردن به مشکلات افراد و ابراز کردن احساس همدردی، اهمیت، همدلی، و اطمینان آفرینی.
- کمک راهگشا، مانند حمایت مادی و خدماتی که به رفتار سازگارانه کمک می کنند. برای مثال، بعد از یک فاجعه طبیعی، ممکن است دولت وام کم بهره ای را ترتیب دهد تا بازماندگان بتوانند زندگی خود را سر و سامان دهند.
- اطلاعات، مانند راهنمایی و توصیه که توانایی کنار آمدن افراد را افزایش دهد.
- ارزیابی، مانند بازخورد دیگران درباره اینکه فرد چگونه عمل می کند. این نوع حمایت به افراد کمک میک ند تا آنچه را که برایشان اتفاق افتاده است تعبیر کرده یا به آن معنی بدهند.
- معاشرت، مثلا از طریق گفتگو، سرگرمی و تفریح، حتی خرید کردن با طرف مقابل. معاشرت تأثیرات مفیدی دارد، حتی زمانی که اختصاصا به سمت حل کردن مشکلات هدایت نشده باشد.
پژوهش ارزش حمایت اجتماعی را تأیید می کند. درون گرایان، افرادی که فاقد مهارت های اجتماعی هستند، و کسانی که تنها زندگی می کنند، تحت شرایط استرس بیشتر در معرض مبتلا شدن به بیماری های عفونی مانند سرماخوردگی قرار دارند (کوهن و ویلیامسون، ۱۹۹۱؛ گیلبرت، ۱۹۹۷). حمایت اجتماعی به افراد کمک می کند تا با استرس های سرطان و مشکلات سلامتی دیگر کنار بیایند. افرادی که حمایت اجتماعی دارند، مراقبت کردن از اشخاص مبتلا به بیماری آلزایمر را نیز کمتر استرس زا می دانند.
از سوی دیگر، با توجه به اینکه حمایت اجتماعی می تواند استرس زا باشد، مخصوصا وقتی که فرد به افرادی کمک می کند که بیماری هایی مانند آلزایمر یا ایدز دارند، پژوهش نشان می دهد که افراد دارای مهارت های کنار آمدن اجتماعی نیرومندتر، هنگامی که به دیگران کمک می کنند، عاطفه مثبت تری را نشان می دهند و عاطفه مثبت تر آنها باعث می شود که خودشان کمتر دچار نشانه های جسمانی و مشکلات سلامتی شوند (بیلینگز و همکاران، ۲۰۰۰)
منبع: کتاب «بهداشت روانی»