نشانه های اوتیسم در کودکان

0 3,789

اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. با ما همراه باشید تا با نشانه های این اختلال روانی که در کودکی پدید می آید، بیشتر آشنا شوید.

اوتیزم یکی از اختلالات شایع در دوران کودکی است. 

اوتیزم کودکی

 اوتیزم توسط لئوکانر (۱۹۴۳) شرح داده شد، اما تا سال ۱۹۸۰ در سومین ویرایش DSM اوتیزم به عنوان موجودیت بالینی مجزا شناخته نشده بود. به خاطر نشانه های عمده اوتیزم که به نظر می رسد کودکان در ارتباط برقرار کردن ناتوان هستند، کانر آن را سندرم اوتیزم کودکی اولیه نامید.
براساس نظر کانر، اوتیزم فطری است و خود را تا ۵/۲ سالگی نشان می دهد. در حال حاضر، به عنوان نتیجه ای از کار کانر، زمینه تشخیصی تغییر کرده است. تشخیص اسکیزوفرنی در کودکی نادر است. یکی از شایع ترین اختلال های روان پزشکی حاد در کودکی اوتیزم است. آمار مربوط به رواج این اختلال به دو دلیل تغییر کرده اند؛ یکی مربوط به عدم توافق قابل ملاحظه در این مورد است که از میان شرایط گوناگونی که شبیه به اوتیزم هستند و در مصاف با یکدیگر قرار می گیرند، کدام باید اوتیزم در نظر گرفته شود و دیگر این که تغییر در شیوع این اختلال به دگرگونی در نشانه های تشخیصی مربوط است.
به روشنی مشخص شده که اوتیزم ۴ یا ۵ مورد از هر ۱۰۰۰۰ تولد را در بر می گیرد. علی رغم دامنه وسیع رفتارهایی که به وسیله واژه اوتیزم پوشش داده می شوند، تقریبا چهار نشانه وجود دارند که به طور غیرقابل تغییری مورد تاکید هستند: انزوای اجتماعی، عقب ماندگی ذهنی، نقایص زبانی و رفتارهای کلیشه ای و یکنواخت (اکوسلیا، ۱۹۹۹).

نشانه های اوتیزم

۱٫انزوای اجتماعی
یک کودک زیبا با رفتاری مبهم، با نوک پا، داخل اتاق انتظار شما می شود، نگاه خیره او از شما برداشته می شود، به جای اسباب بازی ها، او به یک سیم آویزان، چرکین که گه گاهی نیز آن را به چرخش در می آورد، می چسبد. وقتی شما بررسی در مورد او را آغاز می کنید، او از تماس با شما شانه خالی می کند و به طور خاصی از تماس دست شما با سرش، آشفته و پریشان می گردد و به جای توجه به شما، به بیرون پنجره خیره می شود. او کاملا تنها و خود مشغول به نظر می رسد. یک ناهنجاری رایج و قابل توجه در افراد اوتیزم، نقص در رفتار اجتماعی است، مشکلی که ما به وضوح در واژه (اوتیزم) می بینیم. این که برخی از این کودکان از هر تماس اجتماعی کناره گیری می کنند، وضعیتی است که «تنهایی افراطی اوتیزم» نامیده شده است. نگه داشتن و در آغوش گرفتن آنها به خاطر حالت بدنی خاصی که به خود می گیرند، مشکل است (یا بدن را سفت و سخت کرده یا این که در هنگام بلند کردن آنها، بدن را شل می کنند).
پس زدن تماس شخصی حتی در کودکان بزرگتر شدیدتر است. با وجود حضور دیگران ممکن است طوری رفتار نمایند که به نظر برسد که واقعأ کسی وجود ندارد. به هرحال، درجه انزوای اجتماعی تغییر می کند. برخی از کودکان نوپا وابستگی به مادرانشان نشان می دهند.
آنها به مادر خود می چسبند و وقتی غریبه ها حضور پیدا می کند تلاش بیشتری برای نزدیک شدن به او می کنند. به علاوه، این به آن معنی نیست که حتی زمانی که انزوای اجتماعی شدید است، کودک هیجانی نشان نمی دهد. کودکان اوتیزم ممکن است خشم، وحشت یا گریه تسلی ناپذیر را نشان دهند، اما اغلب در پاسخ به چیزهایی که قابل تشخیص نیست، این امر صورت می گیرد. براساس این تغییر پذیری اجتماعی وینگ (۱۹۸۷)، رینگ و گلدر (۱۹۷۹) کودکان اوتیزم را به سه طبقه فرعی تقسیم بندی کرده اند. در نوع کناره گیر، کودک به استثنای زمانی که چیزی می خواهد به ندرت یک ارتباط اجتماعی خود به خودی برقرار می کند.
در نوع منفعل، کودک شروع کننده تماس نیست، اما اگر کس دیگری زمینه ارتباط را برقرار کند، پاسخ می دهد و همین طور در کنش های متقابل حالت فعال ندارد. در نوع فعال اما غیر معمول، کودک به دیگران به طریقی عجیب و غریب نزدیک می شود. این امکان وجود دارد آنچه را که ما اوتیزم می نامیم یک اختلال نباشد، بلکه چند اختلال باشد (اکوسلیا، ۱۹۹۹).
۲٫عقب ماندگی ذهنی
بیشتر کودکان اوتیزم عقب مانده ذهنی هستند. حدود ۸۹-۷۶ درصد، هوشبهر کمتر از ۷۰ دارند (اکوسلیا، ۱۹۹۹). اما کودکان اوتیزم از کودکان عقب مانده ذهنی از نظر نوع و ماهیت نقایص شناختی شان متفاوتند. کودکان اوتیزم واقعا در پاره ای از موارد مانند آزمون های توانایی حسی – حرکتی (آزمون شکل های نهفته در مقایسه با آزمون های درک اجتماعی و زبان) بهتر عمل می کنند.
وقتی کودکان اوتیزم تحت درمان قرار می گیرند ارتباطات اجتماعی آنها بهبود می یابد اما عقب ماندگی ذهنی آنها بهبود می یابد. بنابراین در کودکان اوتیزم، عقب ماندگی ذهنی یک مشکل شناختی اولیه و نه صرفأ نتیجه ای از کناره گیری اجتماعی آنهاست. گاهی اوقات کودکان اوتیزم علایمی از هوش بالای متوسط را در یک حوزه مثل هنر و موسیقی نشان می دهند. این گونه کودکان «ابله دانشمند نما» نامیده می شوند (همان منبع).

نشانه های اوتیزم در کودکان (بخش دوم)

یکی از راه های درمانی اختلال اوتیزم، آموزش مهارت های اجتماعی به این کودکان است. 

 نشانه های اختلال اوتیسم

۱٫نقایص زبانی
 بیش از نیمی از کودکان اوتیزم کاملا حرف نمی زنند. عده ای غان و غون و ناله می کنند، جیغ می زنند، یا دارای پژواک گویی هستند. بدین معنی که آنها آنچه را که دیگران می گویند، تکرار می کنند. برخی از کودکان اوتیزم به طور بی هدف پاره ای از اشعار، آگهی های تبلیغاتی تلویزیون، یا تکه هایی از گفتار را که از دور می شنوند، تکرار می کنند.
آنهایی که حرف می زنند تنها به شیوه ای محدود می توانند ارتباط برقرار کنند. آنها ضمایر را به شیوه ای بیگانه به کار می برند. ضمیر دوم شخص یا سوم شخص را در اشاره به خودشان به کار می برند. با این حال، برخی نیز به طور افراطی به صورت تحت اللفظی صحبت می کنند.
در کل، کودکان اوتیزم نمی توانند ارتباط متقابل مؤثری داشته باشند و نمی توانند در گفت و گوی معمول درگیر شوند. شدت مشکلات زبانی در این کودکان، شاخص با ارزشی برای پیش آگهی است، به احتمال زیاد کودکانی از درمان سود می برند که در زمینه زبان تا حدی در سن ۵ سالگی رشد کرده باشند. رشد هوشی کودک شاخص باارزش دیگری در مورد پیش آگهی این کودکان است. کودکان اوتیزمی که عقب ماندگی ذهنی ندارند (در حدود کودکان اوتیزم)، گرایش دارند که به طور قابل ملاحظه ای صحبت کردن را تا سن ۵ سالگی آغاز کنند و همچنان در بزرگسالی سازگاری بهتری داشته باشند (همان منبع).
۲٫ رفتار کلیشه ای
برخی از کودکان مبتلا به اوتیزم تمایل دارند که تعداد محدودی از حرکات را به طور بی پایان، تشریفاتی و بدون هدفی مشخص تکرار کنند. این گونه حرکات خودانگیخته (چرخیدن، با نوک پا راه رفتن، به هم زدن دست ها، جنبیدن و سفت کردن بخش هایی از بدن) می باشد. برخی از این کودکان ممکن است مقدار زیادی از وقت خود را صرف اشکال نامأنوس خودتحریکی کنند. بعضی از این حرکات تکراری، باعث صدمه جسمی می شوند. محکم به سر ضربه زدن و گاز گرفتن از آن جمله اند. همچنین کودکان اوتیزم به عنوان افرادی که موهای خود را می کنند، انگشت ها، مچ دست و دست های خود را گاز می گیرند و به طور پیشرونده ای نوک انگشت های خود را می جوند، شناخته شده اند. اغلب زمانی که آنها اقدام به این کار می کنند، با وجود آسیب های جدی گریه نمی کنند.
چرا کودکان اوتیزم در رفتارهای خودآزاری و خودتحریکی درگیر می شوند؟ براساس نظر دوراند (۱۹۹۰)، کودکان با ناتوانی های رشدی، به ویژه آنهایی که مشکل زبانی و عقب ماندگی ذهنی دارند، اغلب برای انتقال خواسته ها به دیگران یا به دست آوردن انواع معینی از تقویت به رفتار ناسازگارانه متوسل می شوند. به ویژه این گونه کودکان اغلب به دنبال توجه دیگران و تقویت های قابل لمس مثل غذا یا اسباب بازی بوده و از موقعیت های نامطلوب مثل کار عادی آموزشی خسته کننده فرار و پرهیز می کنند.
اطوار قالبی حرکتی تنها حوزه ای نیستند که کودکان اوتیزم تمرکز شدید و محدودی بر روی آنها دارند. آنها ممکن است یک فعالیت اختصاصی داشته باشند، کاغذها را پاره پاره کنند، چرخ های یک ماشین اسباب بازی را بچرخانند، به طوری که ساعت ها مشغول انجام آن رفتار باشند.
آنها تمایل دارند که علایق خود را به بخشی از اسباب بازی ها و اشیای دیگر نه کل آنها، متمرکز کنند. برای مثال به جای توجه به ماشین فقط به چرخ های آن توجه می کنند. آنها همچنین در برابر تغییر در محیط و کارهای روزمره خود مقاومت نشان می دهند. اسباب بازی ها باید همیشه در همان محل و در همان قفسه قرار گیرند. صبحانه باید براساس تشریفات غیر قابل تغییر صرف شود (ابتدا تخم مرغ، بعد قرص ویتامینه و سپس نان برشته شده). اگر کودک احساس کند که مرحله ای از قلم افتاده، او با کج خلقی پاسخ می دهد. متخصصان بالینی ذکر کرده اند که برخی از کودکان عادی، وقتی تقریبا به ۵/۲ سالگی می رسند، به یکنواختی در کارهای روزمره اصرار می ورزند (اکوسلیا، ۱۹۹۹).

روند پیش آگهی اختلال

آغاز اوتیزم قبل از سن سه سالگی است. در بعضی موارد والدین بیان می کنند که از زمان تولد یا کمی بعد از آن، کودک زمینه نگرانی آنها را به وجود آورده است. زیرا کودک به تعامل اجتماعی علاقه ای نشان نداده است. نشانه های این اختلال در دوره های اولیه (قبل از ۲ سالگی) بسیار ظریف و تعریف آن بسیار مشکل است. در موارد کمی ممکن است گزارش شود که کودک تا یک سالگی رشد عادی داشته است (DSM – IV، ۱۹۹۴). برخی از این کودکان با گذشت زمان بهبود می یابند، به طوری که آنها می توانند در بزرگسالی شغل خود را حفظ کرده و حتی به تنهایی زندگی کنند.
با این حال آنها ممکن است هنوز کناره گیری داشته و مشکلات زبانی و تفاوت اجتماعی ضعیفی داشته باشند. اکثریت این کودکان به درمان جواب می دهند و بهبود می یابند، اما به ندرت می توانند خارج از مؤسسات به تنهایی زندگی کنند./ منبع: کتاب «روان شناسی مرضی کودکان» – نویسنده: علیرضا کاکاوند

 

🌱کودکان اوتیسمی امسال هم چشم انتظار یاری سبزتان هستند.

🙏انجمن خیریه اوتیسم دنیای مهربان

‎شماره كارتهاى كمكهاى مردمى:
‎5041721025623696 نزدبانك رسالت
‎5894637000096849 نزدبانك رفاه

@autism_mehraban

شاید این موارد نیز مورد علاقه شما باشد
نظر بدهید

توجه داشته باشید که آدرس ایمیل نمایش داده نمی شود.

توجه داشته باشید پس از تایید نمایش داده می شود