شرایط مقرله

0 4,100

کسی که به نفع او اقرار صورت می گیرد مقرله است.

شرایط مقرله:
کسی که به نفع او اقرار صورت می گیرد مقرله است. شرایط مقرله برخلاف مقر سنگین ‏و جامع نمی باشد. طبق ماده ۱۲۶۶ ‏قانون مدنی، در این مقوله اهلیت شرط نیست لیکن برحسب قانون مقرله باید بتواند دارای آنچه که به نفع او اقرار شده است بشود. در این ماده مقصود از اهلیت، اهلیت استیفا می باشد که در مقرله به هیچ وجه شرط نمی باشد، اما لزوم وجود اهلیت تمتع از قسمت اخیر ماده استنباط می شود.
ماده ۱۲۷۱ قانون مدنی نیز مقرر می دارد: «مقرله اگر به کلی مجهول باشد اقرار اثری ندارد و اگر فی الجمله معلوم باشد مثل اقرار برای یکی از دو نفر معین صحیح می باشد».

با این ترتیب شرایط مقرله عبارت است از:

ا- موجود بودن (ماده ۱۲۷۰‏ قانون مدنی)
٢‏-داشتن حق تملک یا اهلیت تمتع ( ۱۲۶۶ ‏قانون مدنی)
٣‏-معلوم بودن مقرله (ماده ۱۲۷۱ قانون مدنی).

مقرله باید بتواند مالک مال یا حق موضوع اقرار باشد؛ یعنی باید اهلیت تمتع داشته باشد. انسان با زنده متولد شدن دارای اهلیت تمتع می شود و با مرگ او این اهلیت پایان می پذیرد و برای صحت اقرار لازم نیست مقرله دارای اهلیت استیفا باشد و بتواند حق خود را اجرا کند.
اقرار برا‏ی حمل نیز در صورتی موثر است که زنده متولد شود (ماده ١٢٧٠ ‏قانون مدنی).
در ماده ١٢٧١ ‏قانون مدنی آمده است: «مقرله اگر به کلی مجهول باشد اقرار اثری ندارد». بنابراین اگر مقرله به کلی مجهول باشد، اقرار موثر نیست اما اگر فی الجمله معلوم باشد؛ مثل اقرار برای یکی از دو نفر معین و صحیح است.

شاید این موارد نیز مورد علاقه شما باشد
نظر بدهید

توجه داشته باشید که آدرس ایمیل نمایش داده نمی شود.

توجه داشته باشید پس از تایید نمایش داده می شود