آیا معصومین فقط چهارده نفرند؟

0 3,957

عصمت یعنی اینکه انسان به مرتبه ای از معرفت نائل شود که حقیقت و باطن گناه را مشاهده کند

سوال

مراد شما از عصمت چیست ؟ آیا معصومین فقط چهارده نفر اهل بیت هستند؟

پاسخ

الف:عصمت یعنی اینکه انسان به مرتبه ای از معرفت نائل شود که حقیقت و باطن گناه را مشاهده کند و چون انسان در این حالت با ملکوت هستی و جنبه ‏های باطنی عالم در ارتباط هست، هرگز دچار اشتباه و خطا نمی‏شود.پس مصونیت از گناه و اشتباه لازمه عصمت می‏باشد.

ب: گروهی از انسانها ممکن است به مقام عصمت از گناه نائل شوند؛ اما عصمت از خطا و اشتباه مختص به انبیاء و ائمه علیهم السلام و بعضی از بندگان خاص خداوند است.

ج:اشخاصی که از اولیاء خداوند هستند مانند حضرت عباس(ع)که به فرموده امام صادق(ع)؛ انبیاء در روز قیامت به مقام او غبطه می‏خورند و حضرت زینب(س)، معصوم از گناه هستند اما عصمت از اشتباه در مورد آنان صادق نیست. اگر چه اینگونه افراد با توجه به مقام معنوی و روحانیشان؛ به ندرت ممکن است دچار اشتباه شوند، اما نمی‏توان امکان اشتباه را در مورد آنان بکلی منتفی دانست.

د:تمام انبیاء الهی از آدم(ع)تا خاتم(ص)با حفظ مراتب و درجات متفاوتی که دارند؛ معصوم هستند، اما در مکتب حیاتبخش اسلام و از زمان پیامبر اکرم(ص) به بعد؛ تنها چهارده تن معصوم هستند و وقتی چهارده معصوم می‏گوئیم، مقصود ما این معنا هست؛ نه انحصار تمام معصومین اعصار و امصار و نسلهای تاریخ.

ه:این معنای عصمت منافات با ترک اولی ندارد توضیح اینکه انبیاء و اولیا خداوند چون دارای مقام شامخی هستند؛ ممکن است بعضی از اعمال، از آنان صادر شود که گناه اصطلاحی و فقهی محسوب نمی‏شود، اما نسبت به مقام آنان گناه حساب می‏شود یعنی
«سیئات المقربین حسنات الابرار»
اگر در قرآن کریم یا در ادعیه و روایات؛ گناهی به پیامبران و ائمه(ع) نسبت داده شده است، مقصود این گناه هست نه گناه فقهی و معصیتی که در خور شأن انسانهای دیگر است. بلکه آن گناه اولا: نسبی است و با حفظ تناسب مقام آن بزرگواران معصیت محسوب می‏شود نه مطلق و ثانیا: گناه فقهی نیست و اگر دیگران مرتکب آن بشوند؛ ای بسا برای آنان حسنه و درجه محسوب شود، مثلا آنان در وقت تکلم و مصاحبت با دیگران ممکن است؛ آن حضوری که در خلوت در پیشگاه حضرت حق دارند، نداشته باشند و همین را برای خود گناه و معصیت تلقی کنند، گرچه  هیچ شاهبازی به مقام حضور آنان در گاهِ تکلم و مصاحبت با دیگران؛ هم همدم نمی‏شود و اگر کسی به آن مقام نائل شود زهی سعادت یافته است اما در عین حال برای آنان معصیت است(دقت فرمائید)
منبع: پایگاه حوزه

شاید این موارد نیز مورد علاقه شما باشد
نظر بدهید

توجه داشته باشید که آدرس ایمیل نمایش داده نمی شود.

توجه داشته باشید پس از تایید نمایش داده می شود