ذکر اشهد ان علیا ولی الله و تشهد نماز
تاریخ انتشار : 1388/10/23
بازدید : 14695
هر گاه به رسالت پیامبر(ص) و توحید گواهی دادید به ولایت علی(ع) هم گواهی بدهید و این روایات مطلق هستند یعنی شامل حال اذان و غیر اذان می شوند 44195679 پس چرا در تشهد نمازهایمان شهادت علی (ع) را نمی گوییم ؟
در ابتدا به عنوان تذکر لازم است ذکر کنیم که روایات مطلق، زیاد هستند؛ ولی گاهی همین روایات مطلق توسط روایات دیگر تخصیص خورده می شوند. اما با توجه به پرسش شما گرامی، عرض می کنیم که در دو جای نماز و مقدمات آن ما گواهی به توحید و رسالت می دهم:
1. در اذان که عمل مستحبی است و جزء مقدمات مستحب نماز است؛ آنجا که می گوییم اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله
2.در تشهد نماز که اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا عبده و رسوله اللهم صل علی محمد و آل محمد می گوییم.
اما در گفتن اشهد ان علیا ولی الله دو قول می باشد:
1.بنا به نقلی، وقتی که به توحید و رسالت گواهی دادیم جا دارد که به ولایت علی(ع) هم گواهی دهیم و قصد جزئیت هم نکنیم و اینجاست که می گوییم اشهد ان علیا ولی الله. اما در تشهد نمی توان گواهی به ولایت امیر المومنین داد زیرا داخل نماز هستیم و نماز عبادت توقیفی است[1] که نباید کلام اضافه ای در آن به کار بریم. و اضافه کردن اشهد ان علیا ولی الله با عبادت توقیفی منافات دارد. پس به تشهد نماز اضافه نمی شود.
و اینکه اشهد ان علیا ولی الله جزء اذان نیست و نیز در تشهد نماز نمی آوریم به معنای عدم درستی این مطلب نیست. همانگونه که گواهی دادن به قیامت و برزخ و بسیاری از عقاید حقه هم جز اذان نیست و این به معنای عدم اهمیت و بزرگی این عقاید نمی باشد.
2. در فقه امام صادق علیه السلام مطلبی آمده است که می فرماید:
نمی توان اشهد ان علیا ولی الله را جزء واجب اذان و اقامه دانست چرا که این به تعبیر برخی، آوردن چیزی است که در دین بیان نشده.[2] پس در تشهد که جزء واجب نماز است به طریق اولی نمی توان اضافه نمود. موفق باشید.
[1] .عبادت توقیفی به عملی گفته می شود که متوقف و مطابق با آن چیزی باشد که در شرع بیان شده و کسی حق ندارد از خود چیزی به آن اضافه نماید.
[2] . فقه الإمام الصادق علیه السلام، ج1، ص: 175 > و اتفقوا جمیعا علی أن قول: «أشهد أن علیا ولی اللّه» لیس من فصول الأذان، و أجزائه، و ان من أتی به بنیة أنّه من الأذان فقد أبدع فی الدین، و أدخل فیه ما هو خارج عنه، و من أحب أن یطلع علی أقوال کبار العلماء، و إنکارهم ذلک، فعلیه بالجزء الرابع من مستمسک الحکیم «فصل الأذان و الإقامة» فإنه نقل منها طرفا غیر یسیر، و نکتفی نحن بما جاء فی اللمعة الدمشقیة و شرحها للشهیدین، و هذا هو بنصه الحرفی:
«لا یجوز اعتقاد شرعیة غیر هذه الفصول فی الأذان و الإقامة، کالشهادة بالولایة لعلی علیه السّلام، و ان محمدا و آله خیر البریة، أو خیر البشر، و ان کان الواقع کذلک، فما کل واقع حقا یجوز إدخاله فی العبادات الموظفة شرعا المحدودة من اللّه تعالی، فیکون إدخال ذلک بدعة و تشریعا، کما لو زاد فی الصلاة رکعة، أو تشهدا، و نحو ذلک من العبادات، و بالجملة فذلک من أحکام الایمان، لا من فصول الأذان
