رحلت حضرت معصومه سلام الله علیها

رحلت حضرت معصومه سلام الله علیها چرا و چگونه؟

حضرت معصومه به قصد دیدن برادر خود، امام رضا علیه السلام از مسیر مدینه- بغداد، عازم خراسان شده و هنگامیکه به شهر ساوه رسیدند، کسالتی بر ایشان عارض شد.

بنابر برخی از گزارش ها در ساوه، اشرار حکومتی بنی عباس راه را بر ایشان بسته و برادران و برادر زادگان ایشان را به شهادت رسانده، که این امر موجب کسالت و منجر به رحلت ایشان شده است.

در کتاب الانساب، اثر مجدی، نسب شناس معروف از همراهی میمونه، خواهر حضرت معصومه سلام الله علیها با ایشان در آن سفر مهم یاد شده است.[1] وجود این دختر بر قطعی بودن برادران و همراهان محرم در این سفر می افزاید.

به گفته علامه سید جعفر مرتضی، حضرت معصومه سلام الله علیها در رأس یک قافله22نفری متشکل از علویان و برادران امام رضا علیه السلام برای دیدار با آن امام همام رهسپار ایران گردید. وقتی مأمون از ورود آنان اطلاع یافت، دستور داد همگی آنان را از میان بردارند. لذا تمامی افراد گروه مزبور به قتل رسیدند. گویند حضرت معصومه سلام الله علیها نیز به طریقی در شهر ساوه مسموم شده و پس از مدتی کوتاه به شهادت رسید.[2]

وجود بقعه فرزندان امام موسی کاظم علیه السلام در ساوه و اطراف آن مؤید این مطلب است.[3] به گفته عبدالجلیل قزوینی امامزاده عبدالله بن موسی کاظم علیه السلام در اوجان(بین ساوه و آوه) و امامزادگان فضل و سلیمان فرزندان امام موسی کاظم علیه السلام در آوه مدفون هستند.[4] حمدالله مستوفی نیز از بقعه امامزاده اسحاق بن موسی کاظم علیه السلام در ساوه خبر می دهد.[5]

هنگامیه خبر بیماری حضرت معصومه سلام الله علیها به قم رسید، موسی بن خزرج اشعری یکی از اشعریون قم به طرف ساوه رفته و مهار شتر ایشان را گرفت و فاطمه معصومه سلام الله علیها را با احترام وارد قم کرده و به خانه خود برد.[6] حضرت در خانه موسی بن خزرج ساکن و به عبادت مشغول شدند و پس از هفده روز رحلت کرده و در مقبره بابلان که اکنون بارگاه ملکوتی ایشان است دفن شدند.[7] امروزه به محل عبادت ایشان نیز بیت النور یا سته گفته می شود.

پی نوشت ها

[1] حیاة الست منصوری، مهدی،، ص 11.

[2] الحیاة السیاسیة للامام الرضا علیه السلام، ص 428

[3] مصطفی محسنی، امامزاده اسحاق، انشارات زائر، ص ۳۸_۳۹

[4] قزوینی عبدالجلیل، نقض معروف به بعض مثالب النواصب فی نقض بعض فضائح الروافض، ص: 589

[5] مستوفی، حمدالله، نزهه القلوب ص 63

[6] محمد بن حسن قمی، تاریخ قم، ص213-214؛ علامه مجلسی، بحار الانوار، ج48، ص290

[7] محمد بن حسن قمی، تاریخ قم، ص213-214؛

منبع: مرکز پاسخگویی به شبهات