مختصری از زندگی امام باقر(ع)

زندگی امام باقر(علیه السلام) دارای چه فراز و نشیب هائی بود؟

حضرت باقر(علیه السلام) در سال 57 هجرى در شهر «مدینه» چشم به جهان گشود. او هنگام وفات پدر خود امام زین العابدین(علیه السلام) که در سال 94 رخ داد، سى و نه سال داشت. نام او «محمد» و کنیه اش «ابوجعفر» است و «باقر» و «باقر العلوم» لقب او مى باشد.

مادرایشان «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبى(علیه السلام) می باشد و از این جهت نخستین کسى بود که هم از نظر پدر و هم از نظر مادر فاطمى و علوى بوده است.

امام باقر (علیه السلام) در سال 114 هجرى در شهر مدینه درگذشت و در قبرستان معروف بقیع، کنار قبر پدر و جدش، به خاک سپده شد. دوران امامت آن حضرت هجده سال بود.

پیشواى پنجم در دوران امامت خود با زمامداران و خلفاى یاد شده در زیر معاصر بود:

1- ولید بن عبدالملک (86-96)

2- سلیمان بن عبدالملک (96-99)

3- عمر بن عبدالعزیز (99-101)

4- یزیدبن عبدالملک (101-105)

5- هشام بن عبدالملک (105-125)

این خلفا، به استثناى عمر بن عبدالعزیز- که شخصى نسبتا دادگر و نسبت به خاندان پیامبر(صلی الله علیه وآله) علاقه مند بود- همگى در ستمگرى و استبداد و خودکامگى دست کمى از نیاکان خود نداشتند و مخصوصاً نسبت به پیشواى پنجم همواره سختگیرى مى کردند.(1)

پی نوشت:

(1). گردآوری از کتاب: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، قم، 1390 ش، چاپ بیست و سوم، ص 306.

منبع: سایت دفتر آیت الله مکارم شیرازی مدظله العالی