آسیب شناسی فرهنگی و اجتماعی انقلاب

چه آسیب ها و آفات فرهنگی و اجتماعی، انقلاب اسلامی ایران را تهدید می کند؟

با توجه به اصول مسلم انقلاب اسلامی و مبانی فکری امام خمینی و همچنین مقام معظم رهبری و همچنین شخصیتهایی چون شهید مطهری و شهید بهشتی که تئوری پردازان انقلاب شمرده می شدند می توان به موارد ذیل در این باره اشاره کرد:

1- نفوذ اندیشه های بیگانه; اندیشه های بیگانه ممکن است از طریق دشمنان یا دوستانی که مجذوب آرای دیگران شده اند، نفوذ کنند. نمونه این گرایش ها در جریانات قرون اولیه اسلامی دیده می شود. مثلا مجذوب شدگان به فلسفه یونانی و آداب و رسوم ایرانی و تصوف هندی، نظریات و اندیشه هایی را به عنوان خدمت و نه به قصد خیانت وارد اندیشه های اسلامی کردند. در چنین شرایطی ما دچار افکار التقاطی شده و اهداف و مبانی انقلاب که برخاسته از اسلام است، دچار خلط مباحث شده و از رسیدن به آنها دور می شویم

بنابراین در مسأله ورود و نفوذ اندیشه های بیگانه باید به زمینه های داخلی آن نیز توجه کرد. یکی از علل رواج مانوی گری و مزدک گرایی، عدم اجرای عدالت از جانب حکومت ها بود.

2- تغییر جهت دادن اندیشه ها; نهضت خدایی باید برای خدا آغاز شود و برای او ادامه یابد و هیچ خاطره و اندیشه ای غیرخدایی در آن راه نیابد تا عنایت و نصرت الهی شامل حالش گردد. حضرت امام(ره) در وصیت نامه خود، فراموش کردن اهداف فرهنگ قیام ملت و مکتب الهی اسلام، به انزوا کشاندن روحانیت، غرب زدگی و شرق زدگی و سلطه بیگانگان بر مقدرات مراکز تعلیم و تربیت را از آفات فرهنگی انقلاب معرفی می نماید. در شرایطی که اندیشه های اسلام ناب به کنار رفته و قرائتهایی از اسلام شکل بگیرد که آمیخته با تفکرات اموی است و با خط اصیل اسلام فاصله دارد، روز به روز از مسیر اصلی دورتر و دورتر می شویم

3- تجددگرایی افراطی; در مقابل تمسک به اسلام ناب، تجددگرایی افراطی ـ یاالتقاط ـ و زهدگرایی منفی قرار دارد. تجددگرایی افراطی تلفیق اسلام با اندیشه های غیراسلامی برای زیبا جلوه دادن آن می باشد.

4- جدایی حوزه و دانشگاه; در واقع یکی از کلیدی ترین مسایل اجتماعی و فرهنگی در جامعه اسلامی ما حفظ و تقویت وحدت این دو نهاد است که جدایی آن ها آفتی بزرگ به شمار می آید. سکولاریزه شدن علوم، و جهت گیری اومانیستی آن در مقابل جهت گیری خدا محورانه آن می تواند منجر به انحرافات اساسی گردد

5- بوروکراسی مفرط و فساد اداری و اجتماعی; حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: همانا فلسفه نابودی رژیم های پیشین این بود که حق مردم را ندادند تا آن را به رشوت خریدند، و راه باطلشان بردند و آنان پیرو آن گشتند. مسلم است که چنین شیوه ای به افزایش نابرابری های اجتماعی و نارضایتی های عمومی می انجامد و مردم را به اسلام و انقلاب بد بین می کند.

6-  دنیاطلبی و اشتغال به زینت های دنیوی بالأخص بین اقشار انقلابی; اگر زندگی تجملی و روحیه تکاثرطلبی در میان عناصر انقلابی فزونی گیرد و نیروهای انقلابی روحیه خود را از دست دهند، داعیه دفاع از انقلاب و ارزش ها تضعیف می شود. امام صادق(علیه السلام) ضرر دو گرگ درنده که به گله چوپانی حمله می کنند را به مراتب کمتر از زیان حبّ مال و جاه طلبی که متوجه دین مسلمانان می شود، می داند.

ابن خلدون نیز در بحث فراز و فرود تمدن ها به دوران های زیر اشاره می کند: دوران ظفر، دوران قدرت، دوره تجمل و فراغت، دوره خرسندی و بالأخره دوره اسراف و تبذیر و انحطاط. در دوران آخر، عصبیت ـ همبستگی اجتماعی ـ از بین می رود و تن آسایی، تجمل و حاکمیت روابط فزونی می گیرد.

7- حاکم شدن روحیه ریا و تملق به جای اخلاص و ایثار و دگرگونی مجدد ارزش های جامعه و فرآیند تبدیل ثروت به ارزش و نابرابری اجتماعی;

8- اشاعه فحشا و فساد و ارتشا;

9- تأثیرپذیری از جنگ روانی و تهاجم فرهنگی و تبلیغاتی دشمن و رجعت تدریجی به ارزش های فرهنگی رژیم پیشین;

1-  بحران هویت اجتماعی بالأخص بین نوجوانان و جوانان نسل دوم و سوم انقلاب و گرایش به الگوهای غربی;

11-  فرار مغزها; نداشتن برنامه ای همه جانبه برای جلوگیری از مهاجرت تحصیل کردگان و متخصصان و مشخص نبودن مرزهای «تعهد» و «تخصص» باعث ظهور پدیده فرار مغزها به کشورهای دیگر جهان می شود.