آیا ممکن است شخصیت خودشیفته تغییر کند؟

اگر تاکنون در مورد تغییر شخصیت یک فرد خودشیفته تحقیق کرده باشید، احتمالاً با مقالات متعددی روبرو شده اید که همگی بر عدم امکان تغییر چنین شخصیتی تأکید کرده اند.

اما باید بدانید این قبیل اظهار نظرها در مورد این افراد و امکان تغییر کردن آن ها، عادلانه نیست. واقعیت این است که هر انسانی قابلیت تغییر دارد و می تواند عوض شود. البته بسیاری از افراد مبتلا به شخصیت خودشیفته خودشان تمایلی برای تغییر ندارند و یا با موانعی روبرو می شوند.

برخی خصوصیات افراد خودشیفته از این قرار است:

– رفتارهای پر آب و تاب و فانتزی
– خود رأیی و تکبر
– همدلی پایین
– نیاز به تحسین و توجه

باید توجه نمود که این رفتارها و صفات شخصیتی همیشگی نیستند. در واقع مطالعه ای که در سال ۲۰۱۹ انجام شد، نشان داد که گرایشات خودشیفتگی به صورت طبیعی با افزایش سن و سال، کاهش می یابند.

البته این بدان معنا نسیت که باید صبر کنید تا دوره این ویژگی ها و رفتارها سپری شود. اگر فردی واقعاً آماده تغییر باشد، درمانگران می توانند روش هایی برای تغییر سریعتر و مؤثرتر به او ارائه دهند.

با افزایش سن، بسیاری از افراد تمایل زیادی به تغییر از خود نشان نمی دهند و این درحالی است که برخی دیگر نیاز به تغییر را در خود احساس می کنند.

حال از کجا باید متوجه شویم شما یا فردی دیگر آماده تغییر هستید؟ در واقع نمی توان پاسخی یک کلمه ای به این پرسش داد. در ادامه به برخی علائم و نشانه های آمادگی برای این تغییر اشاره می کنیم.

بسیاری از افراد اعتقاد دارند که خود شیفتگی برابر است با عدم همدلی. هر چند که همدلی و درک احساسات دیگران برای فرد خودشیفته دشوار است، اما تحقیقاتی که بعد از سال ۲۰۱۴ انجام شده، نشان می دهند که هر چند همدلی در این افراد بسیار اندک است، اما اینچنین نیست که افراد خودشیفته هیچگاه همدلی نکنند.

افراد خودشیفته در برخی موقعیت های خاص ممکن است بیشتر بتوانند همدلی کنند. به عنوان مثال این افراد در هنگام مواجه شدن با افرادی شبیه خودشان یا در برخورد با فرزندانشان و یا هر فردی که برایشان مهم است، می توانند به شکل قابل توجهی همدلی کنند.

شخصی که در مورد افراد خاصی می تواند چنین عاطفه به خرج داده و همدلی کند، ممکن است بیش از دیگران آماده تغییر باشد.

فردی که متوجه متفاوت بودن رفتار خود نسبت به دیگران شود، علاقه بیشتری به مشارکت در درمان خواهد داشت. این توجه ممکن است پس از خوانند کتاب و یا مقالاتی در مورد افراد خودشیفته حاصل شود.

خوداندیشی برای افرادی که مبتلا به شخصیت خودشیفته هستند، ممکن است چالش برانگیز باشد، زیرا در واقع این کار به تصورشان در مورد کامل بودن، آسیب می رساند.

نکته کلیدی شخصیت خودشیفته این است که نمی تواند نکات مثبت و منفی شخصیت خود و دیگران را به طور همزمان ببیند. بلکه این افراد معمولاً خود و یا دیگران را کاملاً خوب (کامل) و یا کاملاً بد (بی ارزش)، می پندارند. بنابراین اگر احساس کامل بودنشان خدشه دار شود، ممکن است خود را کاملاً بی ارزش پنداشته و حتی به فکر آسیب زدن به خود بیافتند.

اگر فرد خودشیفته بتواند بدون اینکه در مورد خود احساس بی ارزش بودن نماید، صفات و ویژگی های منفی خود را نیز بپذیرد، می توان او را برای تغییر، آماده دانست.

ابتلای همزمان افراد مبتلا به شخصیت خودشیفته به برخی مشکلات روانی دیگر مانند افسردگی، اضطراب، بی اشتهایی عصبی و سوء مصرف مواد، شایع است.

وجود این مشکلات معمولاً موجب می شود فرد برای رفتن به نزد درمانگر، تشویق شود. در برخی موارد، درد ناشی از این مشکلات آنچنان فرد را آزار می دهد که برای تسکین آن ها حاضر است هر تغییری را بپذیرد.

درحالی که درمان شخصیت خودشیفته بر برخی مشکلات مرتبط با این فرد تمرکز می کند، اما بهتر است این کار توسط درمانگری انجام شود که برای کار با افراد مبتلا به شخصیت خودشیفته تربیت شده است.

باید بدانید حتی اگر درمان توسط یک فرد آموزش دیده و متخصص انجام شود، باز هم فرآیند درمان چندین سال به طول می انجامد. در بیشتر موارد نیز وقتی فرد از برخی علائم و مشکلات مانند افسردگی، رها می شود، درمان را رها نموده و برای تغییر رفتارهای مرتبط با شخصیت خودشیفته، دیگر تلاش نمی کند.

نحوه برخورد و درمان شخصیت خودشیفته معمولاً شامل گام های زیر می شود:

– شناخت مکانیسم های دفاعی موجود
– بررسی دلایل زیربنایی این روش های مقابله ای
– آموزش و تمرین الگوهای رفتاری جدید
– بررسی چگونگی تأثیر رفتارها بر دیگران

روش های درمانی مختلفی وجود دارد که برای درمان شخصیت خودشیفته مؤثر و مفید هستند. در ادمه به برخی از آن ها اشاره می کنیم.

– طرحواره درمانی: طرحواره درمانی یک رویکرد درمانی نسبتاً جدید است که بر اساس پژوهش ها برای درمان اختلال شخصیت خودشیفته مفید است.
– گشتالت درمانی
– درمان مبتنی بر ذهن سازی
– رواندرمانی مبتنی بر انتقال
– روان تحلیل گری

همچنین برخی متخصصان بر اهمیت گروه درمانی برای درمان مبتلایان به اختلالات شخصیت، تأکید می کنند. گروه درمانی فرصتی را برای افراد بوجود می آورد تا نگاه دیگران در مورد خودشان را درک کنند. و همچنین این امکان را به آن ها می دهد تا ببینند کدام بخش از شخصیتشان بر دیگران تأثیر می گذارد.

علت ابتلای افراد به اختلالات شخصیت، مشخص نیست، اما افراد خودشیفته معمولاً برای حفاظت از خود به این رفتارها و گرایش ها روی می آورند.

به عبارت دیگر، بیشتر افراد خودشیفته، یا والدینی خودشیفته دارند و یا در مراحل اولیه زندگی دچار بی اعتنایی و یا آزار و اذیت از سوی دیگران شده اند. در طول زمان پیام های منفی و انتقاداتی که از جانب دیگران دریافت کرده اند، به صورت صدایی درونی درآمده است.

برای مقابله و دفاع در برابر این صداهای درونی منفی، این افراد راهبردهای مقابله ای نابهنجاری را برای خود بر می گزینند. رفتار آن ها با دیگران، در واقع منعکس کننده احساسی است که در مورد خودشان دارند.

اگر شخص خودشیفته ای که با او در ارتباطید، قصد تغییر دارد، با استفاده از نکات زیر می توانید به او کمک کنید:

– به او اهمیت دهید و برای تغییر تشویقش کنید
– او را در مورد پیشرفت هایش آگاه کنید
– با رفتار خود عذر خواهی صحیح و به موقع را به او بیاموزید

این ها تنها بخشی کوچک از روش های کمک به فرد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته است. در این مقاله تلاش نمودیم تا به شما خواننده عزیز راسخون بگوییم که حتی اختلالات شخصیت نیز قابلیت اصلاح و درمان دارند. پس بهتر است برای درمان، هم مطالعه کنید و هم به یک درمانگر متخصص مراجعه کنید تا بهترین نتیجه را بگیرید.   منبع: سایت هلث لاین