احترام گذاشتن به کارگر
احترام گذاشتن به کارگر
احترام گذاشتن و بزرگ داشتن کار و کارگر از قدیم در فرهنگ و ملت های مختلف وجود داشته، به خصوص در فرهنگ اسلامی، که احترام خاصی را نسبت به کارگران قائل بوده اند. البته باید دانست که فرهنگ و ملتهای دیگر از تکریم داشتن کارگران توسط دین اسلام تاثیر پذیرفتند.
احترام گذاشتن به کارگر
مقدمه
بنابر همین موضوع ما نسبت به آنها ارجعیت نداریم، بلکه آنها هستند که باید بر ما ارجعیت داشته باشد. چرا که کاری که ما از پس آن بر نمی آمدیم یا وقتی برای انجام آن را نداشتیم، کارگر توانسته با تلاش خود آن را انجام دهد. پس قطعاً ما مدیون آنها هستیم و باید با دستمزد و احترامی که برای آنها قائل هستیم، از دین آنها بیرون بیایم. قال الصّادقُ (علیهالسلام): کسی که برای تأمین معاش و مایحتاج زندگی خانوادهاش تلاش کند، مانند رزمندهای است که در راه خدا میجنگد. [۱]
احترام به کار و کارگر
اگر کار و کارگری باعث خجالت شما می شود، پس بیکاری باید درجه بالاتری از آن باشد و شرمندگی زیادی را برای شما به بار آورد. بنا براین شما هیچگاه نمی آید و به کاری که انجام می دهیم حس بدی داشته باشید. پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید : «که دست کارگر را می بوسم و این بزرگترین ورزشی است که پیامبر برای کارگر و کار او شده است.» و همچنین پیامبر اسلام درباره دست پینه بسته کارگر فرمودند: «این دستی است که خدا و پیامبرش آن را دوست دارند.» [۲]
دستمزد کارگر
طبق فرموده های پیامبر اکرم دستمزد کارگر را باید قبل از شروع کردن کارش معین کرده و قبل از خشک شدن عرقش به او بدهید. چرا که اگر دستمزد کارگر را مشخص نکنید شاید او طلب پول بیشتری کند، در حالیکه شما آنقدر نظر نداشته باشید و کارگر نیز تا نهایت از شما طلب کار شود. اما زمانی که شما قبل از شروع شدن کار، دستمزد خاصی را معین کنید، بعد از اتمام کار همان مقدار پول را به کارگر تقدیم می نماید و او نیز تشکر خواهد کرد.
الگو قرار دادن ائمه
کار کردن در مزارع و باغ ها سخت و طاقت فرساست اما می تواند مقدمهای برای پیشرفت شما در مسیر زندگی باشد، و قطعا از بیکاری بهتر بوده. پس هیچ گاه از کار کردن و کارگری حتی در مکان های بسیار کوچک پرهیز نکنید، همیشه امام علی (علیه السلام) و ائمه اطهار را پیشه خود قرار دهید و همیشه از خدای بزرگ کمک بخواهید، قطعاً در در نهایت موفق خواهید بود.
حدیثی از امام جعفر صادق علیه السلام است که در ابن باره میفرمایند: در طلب روزی و نیازهای زندگی تنبلی نکنید ، چرا که پدران و نیاکان ما به دنبال آن می دویدند و آن را طلب می کردند. [۴]
دوری جستن از تنبلی
اما باید به این افراد گفت که این بهانه ها نشأت از تنبلی و سستی عمل آنها می گیرد، چون افرادی که دنبال کار و تلاش هستند خواستار ترقی در زندگی بودهاند، همیشه از مراحل پایین شروع کرده و کم کم به بالا صعود کرده اند و هیچگاه دنبال بهانه و دارای سستی نبودهاند. امام محمد باقر (علیه السلام) در باره این موضوع میفرمایند: از تنبلی و بی حوصلگی بپرهیز زیرا که این دو خصلت تو را از بهره دنیا و آخرت باز می دارند. [۵]
پی نوشت :
[۱] وسایل الشیعه جلد ۱۷ صفحهی ۶۷. «الکادُّ عَلی عَیالِهِ کَالمُجاهِد فی سَبیلِ الله»
[۲] جرج جرداق، علی صدای عدالت انسانی، جلد ۱، صفحه ۱۷۲٫
[۳] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل جلد ۱۳، صفحه ۱۲٫ «الْعِبَادَهُ عَشَرَهُ أَجْزَاءٍ تِسْعَهُ أَجْزَاءٍ فِی طَلَبِ الْحَلَال»
[۴] من لا یحضره الفقیه جلد ۳ ، صفحه ۱۵۷ ، حدیث ۳۵۷۶٫ «لَا تَکْسَلُوا فِی طَلَبِ مَعَایِشِکُمْ فَإِنَّ آبَاءَنَا کَانُوا یَرْکُضُونَ فِیهَا وَ یَطْلُبُونَهَا»
[۵] کافی (ط-الاسلامیه) جلد ۵ ، صفحه ۸۵ ، حدیث ۲٫ «إِیاکَ وَ الْکَسَلَ وَ الضَّجَرَ فَإِنَّهُمَا یمْنَعَانِکَ مِنْ حَظِّکَ مِنَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَه»