پرت کردن اشیا توسط کودکان و درمان آن (بخش اول)

0 79

پرت کردن اشیا توسط کودکان و درمان آن (بخش اول)

پرتاب کردن اشیا و چیزها یک مهارت جدید و لذت‌بخش برای بسیاری از کودکان در سنین ۱۸ ماهگی تا سه سالگی است. اما آیا باید بگذاریم که بچه‌ها همه چیز را مدام پرت کنند و ما هم عکس‌ العملی نداشته باشیم؟ در این مطلب می‌توانید با دلایل و راهکارهایی برای مواجهه با پرت کردن چیزها توسط کودک نوپای تان آشنا شوید.

پرت کردن اشیا توسط کودکان و درمان آن (بخش اول)
پرت کردن اشیا توسط کودکان و درمان آن (بخش اول)

اگر کودک بداند که می‌تواند توجه شما را با پرتاب چیزی به سمت دیگران به خود جلب کند، احتمالاً این کار را دوباره انجام می‌دهد.
 

پرت کردن اشیا توسط کودک

برای باز کردن انگشتان دست و رها کردن یک جسم به مهارت‌های حرکتی ظریف و برای پرتاب آن به هماهنگی قابل توجه چشم با دست نیاز است. جای تعجب ندارد که کودک نوپایتان می‌خواهد این مهارت هیجان‌انگیز را تمرین کند. اتفاقی که پس از آن می‌افتد نیز آموزنده است، چون کودک نوپایتان متوجه می‌شود که هرچه را که پرتاب می‌کند پایین می‌افتد و هرگز بالا نمی‌رود. او نمی‌تواند کلمهٔ «جاذبه» را بگوید، اما مطمئناً اثرات آن را مورد توجه قرار می‌دهد. اگر توپی را پرتاب کند، پس از برخورد می‌جهد. اگر یک آلو را پرت کند، روی زمین پهن و له می‌شود.

اما برای مادران عزیز این اغلب عذاب‌آور است که ظرف ماکارونی چرب، سرتاسر کف تازه تمیزشدهٔ آشپزخانه را بپوشاند یا کاسهٔ ماست روی فرش پهن شود، اما برای کودک نوپایتان اینها فقط تفریحی جالب است! اما آیا راه‌حلی وجود دارد؟ برای مدیریت این رفتار کودک یعنی پرت کردن اشیا چه کاری می‌توانید انجام دهید؟
 

راه‌حل و راهکارهای پرت نکردن چیزها توسط کودک

کودک را تنبیه نکنید، مگر اینکه کودک نوپای تان از پنجره سنگ پرتاب کند یا واقعاً تهدید به آسیب رساندن به کسی کند. در غیر این صورت برای پرتاب کردن چیزها به او وقفه ندهید یا تنبیهش نکنید، چون بیهوده است که سعی کنید در این سن کودک را از پرتاب کردن چیزها منع کنید. به جای تنبیه یا فریاد کشیدن سر کودک لازم است با دنبال کردن نکات زیر روی محدود کردن چیزهایی که پرتاب می‌کند و جایی که آن را پرتاب می‌کند تمرکز کنید:

به او نشان دهید که چه چیزهایی را می‌تواند پرتاب کند: کودک نوپا سریع‌تر یاد می‌گیرد چه چیزهایی را نباید پرتاب کند، البته اگر چیزهای زیادی وجود داشته باشد که او مجاز است پرت کند و حتی تشویق می‌شود که پرتاب شان کند. توپ یک گزینهٔ بدیهی برای پرتاب کردن است. داشتن تعداد زیادی توپ فومی، حوادث داخل خانه را به حداقل می‌رساند. اما بازی‌های پرتابی واقعی مانند پرت کردن یک کیسه پر از لوبیا یا هر چیز بی‌خطری که درش بسته باشد، به داخل یک سبد یا پراندن سنگ روی سطح یک حوضچه برای یک کودک دو ساله حتی سرگرم‌کننده‌تر هستند، به ویژه اگر خودتان هم همراه با او بازی کنید.

پیامی که باید به کودک تان انتقال دهید این است که پرتاب کردن ایرادی ندارد اگر، اشیای مناسب را در زمان درستش و به جای مناسب پرتاب کند. هنگامی که کودک چیز نامناسبی مثل کفش را پرتاب می‌کند، با آرامش آن را از او بگیرید و بگویید: «کفش‌ برای پرتاب کردن نیست، اما توپ هست.» سپس یک توپ برای بازی به او بدهید.

پرتاب پرخاشگرانه را مدیریت کنید: وقتی کودک نوپای تان چیزی را که نباید پرتاب می‌کند، برای مثال، شن‌های جعبهٔ شن یا پرتاب لگوها به سمت یک کودک دیگر، چه کار باید بکنید؟ تا جایی که امکان دارد، سعی کنید چند بار اول آن را نادیده بگیرید. اگر او بداند که می‌تواند توجه شما را با پرتاب چیزی به سمت دیگران به خود جلب کند، احتمالاً این کار را دوباره انجام می‌دهد. اگر فرزندتان اغلب با پرتاب چیزها به سمت دیگران خطر آسیب رساندن به آنها را ایجاد می‌کند، مهم است که همیشه به شیوه‌ای یکسان رفتار کنید، زیرا کودکان نوپا از طریق تکرار یاد می‌گیرند.

پس دفعهٔ بعد که این کار را انجام داد، بگویید: «نه، اون دردش میاد»، و او را برای یک وقفهٔ کوتاه کنار ببرید تا توجهش را به «نه‌ ای» که گفته‌اید جلب کنید و از آن موقعیت خارج کنید تا بتواند چند لحظه بعد شروع تازه‌ای داشته باشد. نکتهٔ کلیدی این است که وقفه کوتاه باشد؛ قاعده‌ٔ خوب یک دقیقه به ازای هر سال از سن کودک است، تا فرزندتان فراموش نکند که به چه دلیل وادار به قطع کاری که انجام می‌داد، شده است.

تشویقش کنید حسش را بیان کند: اگر متوجه شدید که کودک تان وقتی عصبانی می‌شود چیزهایی را به سمت کودکان دیگر پرت می‌کند، او را تشویق کنید تا به جای آن، منظور و احساس خود را با کلمات بیان کند. مثلاً بگویید: «اگر از آریو عصبانی هستی، از کلمات استفاده کن و احساست را بهش بگو!» یا «وقتی عصبانی می‌شی بیا به من بگو.» گاهی هم ایرادی ندارد که با تن صدای تان به او بفهمانید که از رفتارش ناراضی هستید، فقط اجازه ندهید خشم شما تعیین‌کنندهٔ واکنش تان باشد، چون او این کار را از شما یاد می‌گیرد. سعی کنید برای بازداشتن فرزندتان از پرتاب چیزها، سرش فریاد نزنید و هرگز او را کتک نزنید، حتی اگر فقط زدن روی دستش باشد.

اگر با وجودی که شما به طور پیوسته و با خونسردی تلاش کرده‌اید از این کارش پیشگیری کنید، او همچنان به پرتاب چیزها به سمت دیگران، طوری که برایشان دردآور است اصرار می‌ورزد، ممکن است هیچ گزینه‌ای غیر از زیر نظر گرفتن اسباب‌بازی‌هایی که با آنها بازی می‌کند نداشته باشید و در حال بازی با آنها مجبور شوید مثل یک سایه دنبالش باشید.

ادامه دارد…

منبع: سایت مادرشو

شاید این موارد نیز مورد علاقه شما باشد
نظر بدهید

توجه داشته باشید که آدرس ایمیل نمایش داده نمی شود.

توجه داشته باشید پس از تایید نمایش داده می شود