ویژگی های خانواده سالم از دیدگاه بیورز (بخش دوم)

در خانواده های مطلوب، سلسله مراتب قدرت روشن است، رهبری به طور مشترک به دست بزرگسالان است. کودکان کمتر از والدین قدرت دارند، ولی در تصمیم گیری ها تأثیرگذارند و با رشد در قدرت شریک می شوند. در خانواده ناکارآمد، قدرت، بی فایده، با شدت و مطلق از سوی یک فرد اعمال می شود. تقسیم وظایف، کارهای خانه و مسائل مالی با توجه به فعالیت های اقتصادی زنان در عصر حاضر در خانواده های مطلوب به خوبی انجام می شود، تصورات قالبی جنسی در این خانواده ها کم است. توزیع قدرت به گونه ای است که اعتماد برقرار می شود و ترسی در کار نیست. صمیمیت نتیجه تنظیم برابر قدرت بین زوج ها است. مشارکت بین افراد و تجارب آنان موجب می شود که با انرژی و اعتماد به جامعه وارد شوند و فرزندان وظایف تحولی خود در ترک خانه و کسب استقلال را با پذیرش به انجام رساند.

اعضای خانواده های مطلوب براساس تفکر، احساسات و رفتار خویش، مسئولیت ها را می پذیرند. آنان نسبت به ارتباطات با دیگران باز هستند و دیدگاه های متفاوت و بی مانند دیگران در همه گروه های انسانی را ارج می نهند. بیان احساسات و افکار آشکار است و سرزنش و حمله در کار نیست. اعضای این خانواده ها، عدم قطعیت، ناهماهنگی ها و عدم موافقت را پذیرفته اند و انسانها را جایزالخطا می دانند. تحمل عدم قطعیت، ناهماهنگی و عدم کمال، به اعضای این خانواده ها فرصت تعامل بهتری می دهد.

روابط گرم، خوش بینانه و عمیق در خانواده های مطلوب حاکم است. همدلی نسبت به احساسات یکدیگر، علاقه به گفتگو با هم و انتظار درک متقابل، اعضای این خانواده ها را به پاسخ فعالانه و علاقه مندانه به هم ترغیب می کند. از آنجا که جهت گیری آنان نسبت به هم نوعی پذیرش است و از روابط با هم رضایت و پاداش می گیرند، برای اشتغال به هم و سرمایه گذاری بر یکدیگر تقویت می شوند. این نگرش پذیرا در خانواده را از نظام پیچیده رفتار، آهنگ صدا زمینه روابط کلامی و الگوهای ارتباطی می توان به دست آورد.
اعضای خانواده مطلوب ماهیت انسان را آرام و بی خطر می دانند. انسان ها به بیان احساسات جنسی صمیمیت و ابراز خویش بدون تشویش نیاز دارند و در شرایطی نیز چالش جو هستند. این باور که اساسا دیگران آرام و بی خطر و خوب هستند، در هر کوششی برای نزدیک شدن افراد به هم ضرورت دارد. در مشاوره با زوج ها و خانواده ها بدون ایمان به این موضوع نمی توان قدم مفیدی برداشت.

اعضای خانواده مطلوب توانایی خویش را برای پذیرش جهت گیری ها، سازماندهی خویشتن و به دست آوردن اطلاعات از هم به کار می گیرند تا به انسجام و تأثیرگذاری برسند، آنها به دیدگاه های همه اعضا توجه می کنند. همه متغیرهای مهم در خانواده مانند وضوح زمینه ها، برابری نسبی قدرت انتظارات متقابل و تشویق انتخاب در افراد، در نظر گرفته می شود. همچنین، وجود تعامل های شفاف و بیان های روشن بین گوینده و شنونده، موضوعات مشترک برای بحث و نقش های اجتماعی منعطف و روشن از خصوصیات خانواده های مطلوب است.

خانواده های توانا، تغییرات زندگی مانند رشد فرزندان، پدر و مادر شدن، پیر شدن و مرگ را می پذیرند. افراد و خانواده ها برای پذیرش خطرات و فقدان های اجتناب ناپذیر عزیزان، نیازمند نظامی از ارزش ها و باورها هستند که فراتر از تجربه ها و دانش آنها است. اعضای خانواده ها با برخورداری از این ارزش ها و باورهای متعالی می توانند واقعیت های ویژه ای را که شاید دردآور، نامطمئن و تهدید کننده است، از چشم انداز امیدوارکننده و درک درست، ملاحظه کنند. خانواده ها و افراد بدون این باور، آسیب پذیر و ناامید می شوند. توانایی پذیرش تغییر و فقدان، به پذیرش دیدگاه فرد در مورد مرگ و میر بسیار مربوط است. هر کس فقط با به کارگیری توانایی خود برای سمبل سازی (تعریف خویش به عنوان بخشی از کل معنادار) می تواند با دیدی باز و شجاعانه با مرگ خویش و عزیزان روبه رو شود. تنها با ارزش های متعالی می توان خویشتن و فعالیت های خود را معنادار و مهم تعریف کرد.
در وراء رفتار و روابط همه خانواده ها، دو نگرش مشخص درباره ماهیت انسان وجود دارد. خانواده های مطلوب دیدگاه مثبتی به انسان دارند و رفتار انسان ها را پاسخی به تجارب آنان و کوششی برای کنار آمدن با مشکلات می دانند. رفتار و روابط این خانواده ها براساس درک نسبی از حقیقت است. آنان به برداشت های متفاوت افراد اهمیت می دهند. این دو فرض زیربنایی، خانواده های سالم را بر رابطه همراه با اعتماد و بدون برانگیختن دفاع های خشک میان فردی توانا میکند (والش، ۲۰۰۳).