عشق پنهان به همسر کافی نیست

دوستی داشتیم که می گفت: «در میان قوم ما و نزد پدرانمان، معمول و معروف است که: زنت را در دلت دوست بدار؛ اما در بیرون، با چوب، کتکش بزن. منطقشان هم در این باره این است که ابراز محبت، زن را لوس می کند» به او می گفتم: تو که این کار را نمی کنی؟ می گفت: «من هم فرزند همان قوم و همان پدرانم. نباید که فرزند ناخلف باشم!»
البته دوست ما درباره خودش شوخی می کرد و از این بابت، فرزند ناخلف بود؛ اما این حکایت، بیان یک واقعیت تلخ است و باور برخی از مردم در این باره، همان باورهای عهد جاهلیت است.
ابراز عشق، نه تنها همسر را لوس نمی کند، بلکه او را علاوه بر دلگرمی و شادابی ، با ادب و باوقار نیز می کند، زیرا آن کس که جانش سرشار از محبت و سیراب از زلال عشق باشد و از این بابت، عقده ای در دل نداشته باشد، رفتاری کریمانه دارد و چون از همسرش خرسند و سپاسمند است، به او ادب می ورزد.
این سخن پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را بشنوید که اگر صدبار هم بیان شود، هر بار، حلاوت و طراوت تازه ای دارد:
قول الرجل للمرأه «إنی أحبک» لایذهب من قلبها أبدا،[۱] سخن مرد که به زن بگوید: «دوستت دارم»، هرگز از دل زن بیرون
نمی رود.

چند نکته ظریف در سخن پیامبر(صلی الله علیه و آله)
اینک سخن پیامبر(صلی الله علیه و آله) را تجزیه و تحلیل می کنیم تا از آن بهره بیشتر ببریم:

«قول»؛ گفتن و ابراز کردن، نه در دل پنهان داشتن. برخی همسران از ابراز محبت و به زبان آوردن عشق درون و نثار کردن آن به همسر، شرم دارند. خجالت می کشند که به نزدیکترین فرد زندگی شان بگویند: «دوستت دارم». ایشان باید با تمرین و تکرار، نیروی شهامت را در خویشتن تقویت کنند و بر این شرم منفی، غلبه نمایند. چند بار که بر خود تحمیل کنیم و با سختی به همسرمان بگوییم: «دوستت دارم»، کار آسان می شود.
ثمره خجسته ای که از ابراز محبت حاصل می شود، ارزش آن را دارد که اندکی خویش را تمرین دهیم و سختی ابتدایی آن را تحمل کنیم. تازه، این سختی، سختی گوارایی است. عشق مکنون و نهفته در درون، اگرچه نیکو است؛ اما ثمره بیرونی آن اندک است. عشق مکنون در قلب، جان عاشق را صفا می دهد و آثار آن در رفتار او نمایان می شود و حلاوت آن به معشوق نیز می رسد. اما اگر از نهانگاه بیرون آید و بر زبان و در کردار جاری شود، محصول آن چندچندان می شود و جان معشوق را جلا می بخشد. آری؛ این لؤلؤ مکنون را باید از صدف قلب، بیرون آورد و آن را به معشوق نمایاند، تا چشم دلش روشن شود.

در تعبیر «الرجل للمره» مرد و زن، هر دو آمده اند و حکم هر کدام آشکار است و بدین معنا است که جمله «دوستت دارم» را مرد به زن بگوید. طبق این سخن، سهم زن در دریافت عشق و وظیفه مرد در ابراز آن، بیشتر است. دلیل آن نیز روشن است؛ زن، معشوق است و مرد، عاشق. زن مطلوب است و مرد طالب. زن، نازکن است و مرد، نازکش. زن از مرد لطیف تر است. عاطفه او بیشتر است. خداوند، از سر حکمت، زن و مرد را این گونه آفریده است.
البته زن از ابراز عشق به مرد، معاف نیست؛ مرد نیز نیازمند نوازش زن است؛ اما سهم دریافتی زن و وظیفه پرداختی مرد، بیشتر است.

«إنی أحبک»؛ من تو را دوست دارم. اگرچه نزد همسران، عشق رمز و راز دار، مکانتی ویژه دارد و از آن لذتی لطیف می برند؛ اما عشق صریح نیز نزد ایشان جایگهی ارجمند دارد. هر دو ضروری است؛ هم رمز و راز دار، هم صریح وآشکار. هیچ کدام جای دیگری را پر نمی کند و هر کدام بدون دیگری ناقص است.
ریشه عشق باید در ژرفای دل باشد، اما آثار آن باید در گفتار و گونه های گوناگون، نمایان شود. جمله «دوستت دارم»، صریح ترین عبارت برای بیان عشق است. ساده است. صمیمی است. آشکار است. بی نیاز از شرح و تفسیر است. آسان بیان و آسان دریافت است. بر دل نشین است نیز آموزه پیامبر مان است.

«لا یذهب من قلبها أبدا»؛ هرگز از دلش بیرون نمی رود. «دوستت دارم» تا سویدای قلب و ژرفای جان نفوذ می کند و در همه زوایای روح می گسترد و در خانه دل آشیانه می گیرد و دیگر بیرون نمی آید. «دوستت دارم»، زیباترین سخن عشق است و
از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر               یادگاری که در این گنبد دوار بماند
این سخن، در همه احوال وهمه اوقات، اثربخش است؛ اما تأثیر آن در برخی احوال و اوقات، بیشتر است و نیز چگونه گفتن و شیوه بیان آن نیز در اثربخشی اش مؤثر است. مثلا: آنگاه که در همسر، در آغوش هم رفته اند و دهان هاشان نزدیکای گوش های یکدیگر است و نوای نفس هاشان با حرارت و ارتعاش عشق درآمیخته است، گفتن نجواگونه و خالصانه «دوستت دارم»، تأثیری معجزه گون دارد و جان را طراوت و حلاوتی وصف ناشدنی می بخشد.

 دانستیم که محبوب ترین جمله نزد زنان، «دوستت دارم» است. نزد مردان چه؟ محبوب ترین  جمله برای ایشان چیست؟ نزد مردان، معادل «دوستت دارم» چیست؟ آیا سخنی جاندار و جمله ای کلیدی وجود دارد که باتری جان ایشان را شارژ کند و آنان را اوج دهد؟ بله. این جمله: «به تو افتخار می کنم.»
مرد، اقتدار طلب است. عاشق پیشه است. پناهگاه زن است. با عنایت به ساختار روانی، شخصیتی و حتی جسمانی مرد، می گوییم: جمله «به تو افتخار می کنم»، همان اندازه به مردان انرژی می دهد که جمله «دوستت دارم» به زنان نیرو می بخشد.
منبع: کتاب «آداب عشق ورزی» (آموزه هایی درباره رفتارهای جنسی و عاطفی همسران)
نوشته: علی اکبر مظاهری