مداخله در حریم مشترک همسران
بعضی از والدین یا دیگر نزدیکان همسران جوان، خود را عقل کل میدانند، و بدون هیچ دعوت و درخواستی وارد تصمیمگیری زوجین شده و در زندگی و حریم آنان دخالت میکنند و باعث مشکلات و دردسر می شوند.
حریم مشترک
دلسوزی مضر
هرچند در بیشتر موارد خانوادهها با هدف دلسوزی و کمک به زن و شوهر در مسائل آنها دخالت میکنند، اما در واقع، دخالت آنها سبب ایجاد حساسیت بیشتر در مورد مسائل و اختلاف نظرهای بین خودشان میشود و بدین ترتیب، ناخواسته به اختلافها بیشتر دامن میزنند. حتی با کمال تعجب در برخی موارد، والدین زن یا شوهر با بروز کوچکترین مشکل در زندگی زناشویی فرزندشان، او را به جدا شدن از همسرش تشویق میکنند.
برخی از خانوادهها هم پس از ازدواج، به استقلال فرزندانشان احترام نمیگذارند و به خود اجازه هرگونه مداخله را میدهند. در بسیاری از موارد پدران و مادران از هر لحاظ فرزندان خود را تکهای از وجود خود میدانند و این اجازه را به خود میدهند که درباره مسائل خانوادگی آنها تصمیمگیری یا اظهارنظر کنند.[۲]
پدر و مادران هوشمند
چهار سال از ازدواج ناهید با دانیال میگذشت. ناهید به خاطر مشکل اضطراب خود، به مرکز مشاوره مراجعه کرده بود، ولی مشکل خاصی در ارتباط با زندگی مشترک خویش نداشت. شوهر او ورشکست شده بود. به طوری که آنها منزل و کلیه مایملک خود را فروخته بودند و در آپارتمان والدین دانیال زندگی میکردند؛ بدین صورت که والدین دانیال یکی از اتاقهای آپارتمانشان را در اختیار آنها گذاشته بودند. ناهید اشاره کرد که گاهی اختلافنظرهایی با شوهرم پیدا میکنم و بین ما مشاجرههایی هم پیش میآید؛ به طوری که گاهی صدایمان بر روی یکدیگر کمی بلند میشود. اما وقتی همسرم منزل را برای رفتن به سر کار ترک میکند و من نیز برای انجام کارهای عادی و روزمره از اتاق خارج میشوم، پدر و مادر شوهرم، با اینکه صدای ما را شنیدهاند، هرگز دخالتی مبنی بر اینکه چه اتفاقی افتاده و یا نزاع و درگیریتان بر سر چه بوده، نمیکنند. چنانچه من نکتهای را مطرح کنم، آنها هم در همان حدی که از آنها پرسش یا نظرخواهی شده، نظرشان را مطرح میکنند. در غیر اینصورت، هیچگاه در امور شخصی ما دخالت نمیکنند.
عالیقدرها
مداخله مثبت و سازنده
هر عمل، رفتار و عملکردی که از سوی اعضای خانواده همسران در زندگی آنها اِعمال میشود، همیشه ماهیتی مخرب ندارد، بلکه چنین اقدامهایی بستگی به شرایط و موقعیت موجود دارد. در صورتی که، اقدامهای صورت گرفته از سوی خانواده همسران جنبه مخرب، منفی و آزار دهندهای به همراه داشته باشد، مداخله یا مزاحمت نامیده میشود و اگر جنبه سازنده، مثبت و تعالیبخش داشته باشد، نام آن را همکاری و مساعدت مینامیم، اما به شرط آنکه:
ورود به حریم مشترک زندگی همسران با خواست، میل و رضایت زن و شوهر باشد؛
هر دو نفر آنها، فرد واردشونده به حریم مشترک زندگیشان را قبول و دوست داشته باشند؛
فرد واردشونده، از سلامت نسبی رفتاری و شخصیتی برخوردار باشد؛
همچنین وی در زندگی مشترک خویش از سلامت نسبی نیز برخوردار باشد؛[۴]
نصیحتى کُنَمت بشنو و بهانه مگیر هرآنچه ناصحِ مُشفِق بگویدت، بپذیر[۵]
منابع:
رمز و راز دلبران، علی محمد صالحی، ناشر مولف قم، ۱۳۹۴٫
مداخله و مشکل آفرینی در زندگی همسران، سعید کاوه، تهران، انتشارات سخن، ۱۳۸۷٫
مدیریت روابط زناشویی، سید جلال یونسی، تهران، قطره، ۱۳۸۸٫
روانشناسی ناسازگاری همسران، سعید کاوه، تهران، نشر چاپار فرزانگان، ۱۳۸۳٫
پی نوشت :
[۱] . «نصیحت کننده به کنایه یا از روی دشمنی گفت از عشق دست بردار! احتیاجى به ستیزه و جدال نیست، من از این کار دست برنمىدارم». (به طعن گفت: به کنایه گفت، یا از روى دشمنى گفت). درس حافظ، ج۲، ص ۹۰۶٫
[۲] . ر.ک: مدیریت روابط زناشوئی، ص ۳۲٫
[۳] . «اَعظَمُ النّاس قَدرا مَن تَرَکَ ما لا یَعنیه». نهج الفصاحه، ص ۲۲۲٫
[۴] . ر.ک: مداخله و مشکل آفرینی در زندگی همسران، صص ۲۹-۲۸٫
[۵] . «به تو اندرزى مىدهم، به گوش گیر و در پى بهانه و انکار آن مباش. آنچه نصیحت گوى مهربان و خیرخواه تو مىگوید، قبول کن». شرح جلالى بر حافظ، ج ۲، ص ۱۳۵۰٫