علل و راه های درمانی اختلال اوتیسم در کودکان

0 3,878

اختلال اوتیزم یکی از اختلالات مربوط به دوران کودکی شمرده می شود که شخص مبتلا به آن دارای ارتباط مهارتی بسیار پائین در ارتباط با دیگران است. برای علت این بیماری علل و روش های درمان مختلفی بیان شده است. با ما همراه باشید تا در این مورد بیشتر بدانید.

پیروان مکتب فروید بر این عقیده هستند که علت اختلال اوتیسم، طرد شدگی و سردی روابط با والدین است. 

سبب شناسی

 توصیفات سبب شناسی اوتیزم به طور قابل ملاحظه ای در چند دهه گذشته تغییر کرده است. عقیده روان پویایی مبنی بر این که اوتیزم ناشی از وجود والدین طردکننده و سرد است در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ رایج بوده است. برای مثال نظریه بتلهایم (۱۹۷۶)، غم و احساس گناه را برای والدینی که تقریبا با آن وضعیت ویژه کنار آمده بودند، به ارمغان داشت. این چنین نظریه هایی توسط پژوهش های جدید در حال حاضر رد شده اند. پژوهشگران هم اکنون بر روی بدکاری مغز تمرکز دارند.

رویکرد زیست شناختی

پژوهش ژنتیکی
در یکی از پژوهش هایی که توسط فولستین و راتر (۱۹۷۷) صورت گرفت، ۱۱ جنت دوقلوی یک تخمکی با ۱۰ جفت دوقلوی دو تخمکی مقایسه شدند. در این دو گروه حداقل یکی از آنها اوتیزم بودند. از گروه یک تخمکی چهار مورد از ۱۱ مورد تطابق داشتند و از گروه دو تخمکی هیچ کدام تطابق نداشتند. سه مطالعه صورت گرفته دیگر بر روی دوقلوها این گونه یافته ها را تأیید کردند. در یکی از مطالعه ها که اساس آن زمینه یابی از کلینیک ها، مدارس و گردهمایی های والدین بود، درجه همخوانی برای یک تخمکی ها ۵۰ درصد و برای دوقلوهای دو تخکمی برابر با صفر بود، یعنی هیچ توافقی دیده نشد (راتر و همکاران، ۱۹۹۰، به نقل از اکوسلیا، ۱۹۹۹).

در یک مطالعه پیگیرانه دیگر درجه همخوانی ۶۰ درصد برای یک تخمکی ها و عدم توانن در دو تخمکی ها گزارش شده است (بیلی و همکاران، ۱۹۹۵)، و در مطالعه دیگری که در کشورهای اروپای شمالی انجام شده، درجه همخوانی ۹۱ درصد را برای دوقلوهای یک تخمکی و عدم توافق برای دوقلوهای دو تخمکی گزارش گردیده است (گیلبرگ و همکاران، ۱۹۸۹، به نقل از اکوسلیا، ۱۹۹۹). حتی در خواهران و برادران غیردوقلوی کودکان اوتیزم، نسبت اوتیزم تقریبا ۳ تا ۷ درصد است (فیلیپ و رانر، ۱۹۹۶، به نقل از اکوسلیا، ۱۹۹۹). به هر حال، یافته های متفاوتی در مورد شیوع اختلال های خفیف تر در میان خواهران و برادران کودکان اوتیزم وجود دارد.

در یکی از مطالعات، ۱۲ درصد خواهران و برادران کودکان اوتیزم اختلال هایی را در تعامل اجتماعی نشان داده اند و در مقایسه با این کودکان، خواهران و برادران کودکان سندرم دان هیچ کدام مشکلی در تعامل اجتماعی نشان ندادند (راتر، ۱۹۹۰، به نقل از همان منبع). اما در مطالعه ای دیگر، بین درجه مشکلات اجتماعی یا شناختی در خواهران و برادران کودکان اوتیزم و خواهران و برادران کودکان سندرم دان تفاوتی دیده نشد.

مولفه های ژنتیکی درگیر احتمالا بر اساس نوع اوتیزم، متفاوت خواهند بود. در یک مطالعه خانوادگی مشخص شد که آن دسته از بیماران مبتلا به اوتیزم با احتمال بیشتری خواهر و برادر مبتلا به اوتیزم یا عقب مانده ذهنی خواهند داشت که عقب ماندگی شدیدتری دارند. مطالعه ای دیگر نشان داد که بیماران مبتلا به اوتیزم که کارکرد بهتری دارند، احتمالا بیشتر از خانواده هایی هستند که سابقه اختلال خلق دارند (دلونگ، ۱۹۹۲). در واقع در تعدادی از مطالعات مشخص شد که اختلال عاطفی عمده در میان والدین کودکان مبتلا به اوتیزم نسبت به والدین کودکان صرعی یا اسکلروزتو بروز سه برابر رایج تر است. اگرچه ممکن است مشکلات مربوط به مراقبت یک کودک اوتیزم به عنوان یک عامل شرکت کننده در اختلال عاطفی عمده مورد توجه باشد، تقریبا دو سوم این گونه والدین، قبل از تولد کودک اوتیزم این اختلال را داشته اند (بیلی و راتر، ۱۹۹۶، به نقل از اکوسلیا، ۱۹۹۹).

مطالعات کروموزومی

سندرم X شکننده نه تنها با عقب ماندگی بلکه با اوتیزم نیز رابطه دارد. در دو بررسی اخیر رواج این سندرم در میان بیماران اوتیزم ۵/۲ تا ۷ درصد گزارش شده است (بیلی، فیلیپ و راتر، ۱۹۹۶؛ هاگرمن ، ۱۹۹۲). نابهنجاری های دیگر مثل اسکلروزتوبروز و غیر طبیعی بودن کروموزوم شماره ۱۵ نیز با اوتیزم رابطه نشان داده اند (هرت زیگ، ۱۹۹۷).

مطالعات زیست – شیمیایی

 در این اختلال نقش انتقال دهندگان عصبی نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. در یکی از مطالعات که اخیرا صورت گرفته، مشخص شد که کودکان اوتیستیک برخلاف آنچه که در گذشته مطرح بوده، ضرورتا به گونه ای نابهنجار سطوح بالایی از سروتونین و دوپامین را نشان نمی دهند (اکوسلیا، ۱۹۹۹).

وقتی کودکان اوتیزم محرکاتی مثل آمفتامین ها را که افزایش دهنده سطح دوپامین است دریافت می کنند، نشانه های بیش فعالی، رفتار تشریفاتی و خودتحریکی در آنها بیشتر و بدتر می شود. داروهای منع کننده دوپامین مثل فنوتیازین ها، تعدادی از نشانه های اوتیزم، مثل خودتحریکی و حرکات تکراری را کاهش می دهند، اگرچه اثر آنها در مورد اوتیزم نسبت به اسکیزوفرنی کمتر است.

عوامل قبل از تولد و اختلال های مادرزادی

مطالعات، بین چندین عامل قبل از تولد و اوتیزم مثل بارداری در سن بالا، خونریزی بعد از سه ماهه اول بارداری، استفاده از داروها در مدت بارداری و حضور مکونیوم در مایع آمنیوتیک رابطه پیدا کرده اند. براساس نظر تزای و گزدین (۱۹۷۷)، سرخجه، افت کارکرد سیستم ایمنی و مکانیزم های خودایمن ساز و پیچیده شدن تنظیم ایمنی ممکن است با اوتیزم رابطه داشته باشند، اگرچه ضرورتا یک رابطه علت و معلولی وجود ندارد. به هر حال در بیشتر موارد، مسایل قبل از تولد و مادرزادی علل اولیه این اختلال نیستند، اختلال های مادرزادی ممکن است در رابطه با عوامل ژنی معنی پیدا کنند.

مطالعات عصب شناختی

 اکثر پژوهشگران عقیده دارند که اوتیزم ناشی از دامنه ای از نقایص مغزی است. ابتدا این که، بیشتر علایم ممیزه اوتیزم – مثل نقص در رشد زبان، عقب ماندگی ذهنی، رفتارهای حرکتی غیر معمول، واکنش افراطی و عدم واکنش به درون دادهای حسی، حساس بودن به لمس و جابه جایی و تحریک بینایی و شنوایی – در ارتباط با کارکرد سیستم عصبی مرکزی هستند. دوم این که ۲۵ درصد افراد اوتیزم، به طور ویژه نوجوانان، مبتلا به اختلال های صرعی می شوند به طوری که ریشه این مشکل نیز در سیستم عصبی مرکزی قابل ردیابی است. سوم، بررسی های عصب شناختی کودکان اوتیزم گاهی اوقات ناهنجاری هایی را مثل تونوس عضلانی ضعیف، هماهنگی ضعیف و بیش فعالی را آشکار کرده اند. نکته چهارم، به مدارک مربوط به عوامل عصبی – فیزیولوژی بر می گرد د.EEG در این کودکان غیرطبیعی است. مینشو (۱۹۹۱) گزارش کرده که تقریبا ۵۰ درصد افراد اوتیزم نابهنجاری هایی در EEG دارند، و یک مطالعه جدید نشان داده که کودکان اوتیزم کاهش فعالیت EEG در نواحی فرونتال و تمپورال مغز نسبت به کودکان عادی دارند. در مجموع مطالعات EEG و ERP به طور قابل ملاحظه ای نقص عصب شناختی را در افراد اوتیزم مطرح می کنند. پنجم این که کالبدشکافی های مغز افراد اوتیزم نابهنجاری هایی را در مخچه و در سیستم لیمبیک آشکار ساخته اند که در شناخت، حافظه و هیجان و رفتار نقش دارند. به ویژه نورون ها در سیستم لیمبیک کوچک ترند و به صورت توده های فشرده تری قرار دارند. در تعدادی از نواحی، کوتاه تر و پیچیدگی کمتری دارند. همه این شرایط معرف مراحل ابتدایی تر رسش مغز در قبل از تولد هستند.

علل و راه های درمانی اختلال اوتیزم در کودکان (بخش دوم)

جنسیت یک عامل خطرساز قابل توجه در مبتلا شدن به اختلال اوتیزم است.

مطالعات کروموزومی

در مطالعات دیگر، تراکم پایین سلول های پورکینژ که مسئول بازداری عمل سلول های دیگر مغزی می باشند، مشاهده شده است. این گونه نابهنجاری ها ممکن است رفتارهای کلیشه ای و فعالیت افراطی را که گاهی اوقات این کودکان نشان میدهند، توجیه نماید.

بالاخره، برخی از پژوهشگران در افراد اوتیزم مگالون سفالی (اندازه مغز به طور قابل ملاحظه ای بزرگ می شود) را مطرح کرده اند (بیلی، فیلیپ و راتر، ۱۹۹۶، به نقل از اکوسلیا، ۱۹۹۹). خطوط امیدوارکننده دیگر به فنون تصویربرداری مغز مثل MRI مربوط هستند. اگرچه نتایج برخی از این گونه مطالعه ها متعارض اند، پژوهشگران تعدادی از علل ممکن مؤثر در اوتیزم را شناسایی کرده اند. از جمله می توان به بزرگ شدن بطن ها در مغز اشاره کرد.

رویکرد شناختی

 هیچ کس منکر این موضوع که کودکان اوتیزم در تقلید و درک کردن، انعطاف پذیری و ابداع کردن، کاربرد و شکل دادن به قواعد و استفاده از اطلاعات مشکلاتی دارند، نیست. به عبارت دیگر، نظریه های شناختی، مشکلات شناختی کودکان اوتیزم را در سازش با دنیا، اولیه می دانند و علت مشکلات اجتماعی این کودکان را در شناخت آنها خلاصه می کنند. بررسی های اخیر بر چهار حوزه وسیع از کارکرد شناختی متمرکز شده اند: کارکرد اجرایی، حافظه و طبقه بندی، درک اجتماعی و نظریه ذهن.
با توجه به کارکرد اجرایی، عده ای از پژوهشگران متذکر شده اند که افراد اوتیزم در زمینه حل مسئله مشکل بزرگی دارند. برنامه ریزی ابتکاری، کنترل کردن تکانه ها، حفظ کردن توجه، بازبینی عملکردها و بازداری رفتار نامناسب نیز از زمینه های مشکل آنهاست.
مطالعات مربوط به طبقه بندی و حافظه نشان داده اند که افراد اوتیزم همچنین مشکلاتی در زمینه صورت بندی مفاهیم جدید و درک اطلاعات جدید براساس این مفاهیم دارند. آنها تمایل زیادی دارند که متکی به قواعد و قاعده باشند. شبیه به افراد آمنزی، افراد اوتیزم نقایصی را نیز در حافظه دراز مدت و کوتاه مدت نشان می دهند که این موضوع ممکن است به بدکاری های آمیگدال و هیپوکامپ آنها مربوط باشد. درک اجتماعی کودکان اوتیزم با توجه به این واقعیت که آنها به نشانه های مربوط به توجه یا هیجان افراد دیگر توجه ندارند، مختل می شود. در اصل توانایی آنها برای درک حرکات بیانگر مثل اشارات یا نگاه کردن شدیدا مختل شده است. آنها همین طور در زمینه درک هیجانات دیگران و بیانات چهره ای آنها مشکل دارند.
فرضیه شناختی نهایی در مورد این کودکان آن است که این گونه کودکان نظریه ذهنی ندارند. بدین معنی که آنها نمی توانند وجود وضعیت های ذهنی را مثل باورها یا امیال درک نمایند. بنابراین نمی توانند رفتار را براساس این گونه وضعیت ها پیش بینی و درک کنند. در یک مطالعه، کودکان بهنجار، اوتیزم و عقب مانده ذهنی در رابطه با دو عروسک به نام های «سالی و آنا» مورد سؤال قرار گرفتند. آنها این صحنه را مشاهده می کردند که سالی، باید تیله را در کجا جستجو کند. بیش از ۸۰ درصد کودکان اوتیزم پاسخ دادند در «سبد»، اما تنها ۲۰ درصد از کودکان اوتیزم جواب درست دادند. این به آن معنی نیست که آنها نمی توانند به خاطر آورند، بلکه به این موضوع مربوط می شود که نمی توانند عقاید دیگران را در نظر بگیرند. فقدان این مهارت شاخص، بدون شک، در انزوای اجتماعی کودکان اوتیزم دخالت دارد (اکوسلیا، ۱۹۹۹).

گروه های در خطر اوتیزم

 موقعیت های اقتصادی – اجتماعی و زمینه فرهنگی – قومی برای ابتلا به این اختلال عوامل خطرساز عمده ای نیستند. جنسیت یک عامل خطرساز قابل توجه است. تعداد پسران مبتلا به اوتیزم بیشتر از دختران است و نسبت ۳ یا ۴ به ۱ در مورد آنها مطرح شده است. به ویژه دختران در مقایسه با پسران اوتیزم مبتلا به عقب ماندگی ذهنی مشکلات کمتری دارند. عامل خطرساز دیگر برای اوتیزم وجود اختلال در خواهر و برادرهاست. رواج اوتیزم در خواهر یا برادرهای کودکان اوتیزم ۳ درصد است. رواجی که به طور قابل ملاحظه بیشتر از جمعیت عمومی است (همان منبع).

درمان

 هدف های درمان عبارتند از: کاهش دادن نشانه های رفتاری و کمک به رشد کارکردهای تأخیر شده ابتدایی و رشدنایافته مانند زبان و مهارت های مراقبت از خود. به علاوه، والدین اغلب پریشان هستند و نیاز به حمایت و مشاوره دارند.
فنون رفتاری به طور قابل ملاحظه ای هم در مورد عقب ماندگی ذهنی و هم در مورد کودکان اوتیزم سودمند بوده اند. سه مورد از فنون عمده رفتاردرمانی عبارتند از: شکل دهی رفتار، زنجیره سازی و استفاده از کنترل محرکی. درمان های مؤثر برای کاهش رفتارهای ناسازگارانه مثل پرخاشگری و خود آزاری، محرومیت از تقویت، تقویت تفکیکی رفتارهای دیگر و تقویت افتراقی رفتارهای ناهمساز است. این کودکان می توانند زبان علامتی را برای کاهش دادن نیاز به استفاده از رفتارهای ناسازگارانه یاد بگیرند. برای مثال آنها می توانند علامتی را که نشان دهنده نوشیدن است بیاموزند تا این که مجبور نشوند برای به دست آوردن تقاضای خود، پرخاشگری کنند. درمان هایی با جهت گیری تنبیهی مثل جریمه کردن، بیزاری آموزی و جبران نیز ممکن است مورد استفاده قرار بگیرند.
اثرات این گونه فنون به نظر می رسد به رفتاری که قصد حذف کردن آن را داریم وابسته باشد، مثلا پاسخ های خودتخریبی، مثل ضربه زدن به سر که ممکن است اگر توجه اجتماعی دریافت نکنند، سرانجام حذف گردند. اما تعدادی از رفتارها به نظر می رسد به جای پاداش های بیرونی به وسیله پاداش های درونی حفظ می گردند. به طوری که در تعدادی از موارد جلب توجه اجتماعی با دریافت آن، اثر کمی خواهد داشت با این که ممکن است هیچ اثری نداشته باشد. برای مثال، رفتارهای حرکتی تشریفاتی برانگیخته شده به وسیله تقویت حسی، به طور قابل ملاحظه ای در برابر خاموشی مقاوم هستند.
درمان های شناختی برای درمان ناتوانی های رشدی بر پنج حوزه اصلی تمرکز دارند: تعلیم خودآموزشی، آموزش ارتباط، خودتنظیمی، خودنظارتی، کنترل خود و حل مسئله. این گونه درمان ها مکمل درمان های رفتاری هستند.
هرچند که هیچ داروی خاصی برای این اختلال وجود ندارد ولی به هر حال گزارش شده که استفاده از هالوپریدول هم نشانه های رفتاری را کاهش می دهد و هم یادگیری را سرعت می بخشد. دارو، بیش فعالی، رفتارهای قالبی، گوشه گیری، بی قراری، تحریک پذیری و عاطفه ناپایدار را کاهش می دهد. شواهد حاکی از آن است، زمانی که هالوپریدول به طور مناسب به کار برده می شود اثرات درازمدت مؤثر بر جای می گذارد، هرچند حرکت پریشی های ترک دارو و حرکات تأخیری با درمان هالوپریدول در کودکان همراهند. شواهد حاکی هستند که حرکت پریشی ها می توانند با تلع مصرف دارو رفع گردند. فن فلورامین که سلح سروتونین خون را کاهش می دهد در برخی از کودکان اوتیزم مؤثر است. به نظر نمی رسد بهبود با کاهش سطح سروتونین خون ارتباطی داشته باشد. اخیرا مطالعه نالترکسان این امید را ایجاد کرده است که با مسدود شدن مخدرهای درونی نشانه های درخودمانده کاهش یابد. زمانی که سایر داروها نتیجه ندهد، لیتیوم می تواند برای رفتارهای خود آسیبی یا پرخاشگرانه مورد آزمایش قرار گیرد (اکوسلیا، ۱۹۹۹)./ نویسنده: علیرضا کاکاوند-منبع: کتاب «روان شناسی مرضی کودکان»

 

🌱کودکان اوتیسمی امسال هم چشم انتظار یاری سبزتان هستند.

🙏انجمن خیریه اوتیسم دنیای مهربان

‎شماره كارتهاى كمكهاى مردمى:
‎5041721025623696 نزدبانك رسالت
‎5894637000096849 نزدبانك رفاه

@autism_mehraban

شاید این موارد نیز مورد علاقه شما باشد
نظر بدهید

توجه داشته باشید که آدرس ایمیل نمایش داده نمی شود.

توجه داشته باشید پس از تایید نمایش داده می شود