آشنایی با سلیخه یا دارچین خطایی (چین)و خواص دارویی آن

نام علمی:

Cinnamomum Cassia Blume، نام فرانسه Cannellier caste و نام انگلیسی آن Chinese cinnamon tree می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، دارچین چین، سلیخه و دارصوص نامیده شده است.

تیره گیاه:

برگ بو Lauraceae

نوع گیاه:

درخت

مشخصات ظاهری درخت:

درختی است به ارتفاع حدود ۷ متر گاهی موارد بیشتر، پوست شاخه‌ها تیره رنگ مایل به قرمز با بویی قوی و مطبوع ولی ضعیف‌تر از دارچین معمولی، طعم آن تندِ مایل به شیرین ولی لعابی زیادتر از نوع دارچین معمولی دارد. برگ‌های آن متقابل، چرمی شکل، بیضوی و دراز، سطح فوقانی پهنک برگ‌ها سبز مایل به قرمز و سطح تحتانی برگ‌ها سبز مایل به آبی و کمی کرکدار است. گل‌های آن کوچک و خوشه‌ای و میوه‌اش بیضوی و گوشتدار می‌باشد. اختلاف درخت دارچین معمولی با سلیخه این است که در دارچین معمولی از پوست شاخه‌ها استفاده می‌شود ولی در سلیخه علاوه بر پوست شاخه‌ها پوست تنه نیز خواص درمانی داشته و به صورت ادویه استفاده می‌شود. میوه سلیخه همانند میوه درخت دارچین معمولی بوده ولی کمی کوچکتر است و برگ‌های سلیخه شبیه برگ‌های درخت دارچین معمولی است ولی کمی درازتر می‌باشند. به طور معمول به صورت پودر شده استفاده می‌کنند و روش‌های مصرف مختلف دیگری نیز دارد و بیشتر در کشورهای غربی بخصوص در آمریکا استفاده می‌شود.

طبیعت دارچین:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم است.

رویش جغرافیایی:

بیشتر در ویتنام، مالابر، جزایر سوند و هیمالیای شرقی می‌روید و در برخی از نواحی چین نیز به صورت پرورشی کاشته می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در دارچین:

سینامیک آلدئید، سینامیل استات، فنیل پروپیل استات، تانن و غیره در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

پوست شاخه‌ها و تنه درخت (دارچین چین – سلیخه).

نحوه مصرف:

به طور معمول به صورت پودر شده استفاده می‌کنند و روش‌های مصرف مختلف دیگری نیز دارد و بیشتر در کشورهای غربی بخصوص در آمریکا استفاده می‌شود.

خواص درمانی:

خواص درمانی سلیخه با دارچین معمولی تقریباً یکسان می‌باشد ولی کمی ضعیف‌تر است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (۱۳۹۵)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از ۴۰۰ نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.