جدوا برای چی خوبه ؟!

Barringtonia recemosa (L.) K. Spreng (Lecythidaceae)

نام انگلیسی:

Putat kampong, Samund rapandu

نام فارسی:

جدوا

خصوصیات:

این گیاه درختی کوچک با برگ‌های بزرگ و ساده به طول ۲۰ سانتی‌متر است. گل‌ها بزرگ با پرچم‌های متعدد صورتی رنگ هستند. برگ‌ها و پوست درخت برای گازگرفتگی موش صحرایی و مار، مسمومیت با موش صحرایی و کورک و میوه گیاه برای سرفه، آسم و اسهال به کار می‌رود، از مغز هسته مخلوط با شیر در درمان بیماری‌های صفراوی و یرقان و دانه گیاه به عنوان حشره‌کش و ماده مقوی استفاده شده است. میوه بیضی، سبز و به طول ۹ سانتی‌متر می‌باشد که در هنگام رسیدن، رنگ آن قرمز می‌شود.

منشأ:

بومی افریقا، مناطق معتدل و گرم آسیا، استرالیا و اقیانوس آرام.

ترکیبات شیمیایی:

Nasimalun A, B، بارینگتونین، R1- باریژنول، R2- باریژنول، بارینگتوژنول، بارینگتوژنیک اسید و مواد دیگر.

کاربرد در طب سنتی:

از این گیاه به طور وسیعی به شکل جوشانده در طب سنتی سریلانکا استفاده می‌شود. برگ‌ها و پوست درخت برای گازگرفتگی موش صحرایی و مار، مسمومیت با موش صحرایی و کورک و میوه گیاه برای سرفه، آسم و اسهال به کار می‌رود، از مغز هسته مخلوط با شیر در درمان بیماری‌های صفراوی و یرقان و دانه گیاه به عنوان حشره‌کش و ماده مقوی استفاده شده است. دانه همراه با اجزای دیگر آن برای درمان خارش، بواسیر و تب تیفوئیدی به کار می‌رود در صورتی که پوست ساقه برای زخم معده نیز مصرف می‌شود. ریشه‌ی گیاه به عنوان ماده سرد کننده و داروی رد کننده مانع عمل می‌کند.

آثار دارویی:

ضد درد، ضد باکتری، مهار گلوکوزیداز و آمیلاز، ضد سرطان، و سمیت سلولی.

مسمومیت‌زایی:

عصاره‌های آبی (۵۰۰، ۷۵۰، ۱۰۰۰ و یا ۱۵۰۰ mg/kg) پوست ساقه این گیاه در موش‌های صحرایی نر اثر ناخواسته یا سمیتی نداشت یا تغییری در باروری، طول بارداری، نمو دوران نوزادی و حول زایمان ایجاد نکرد و به نظر تراتوژن نبود. عصاره دانه این گیاه با تجویز روزانه، داخل صفاقی به مدت دو هفته تا دوز ۱۲ mg/kg فاقد سمیت حاد و کوتاه مدت در موش بود. موش‌های درمان شده با این گیاه فقط با دوز ۲۴ mg/kg نشانه‌های واضح سمیت را نشان داد. LD50 این گیاه در موش نر با تک دوز و به صورت داخل صفاقی ۳۶ mg/kg بود.

منبع مقاله :
لینگ، کوهویی – تانگ کیان، چوا – چای هون، تان؛ (۱۳۹۲)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین‌زاده – محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.