خواص عود هندی
عود و گیاه درمانی همواره با هم همراه بوده‌اند. قدیمی‌ترین منابع مربوط به گیاه درمانی و عود به “وداهای” هندی باز می گردد. بودایی‌ها در طب “آیوراودا” از عود به عنوان وسیله‌ای معجزه‌گر استفاده می‌کنند.
نام علمی درخت:
Aquilaria agallocha Roxb.، نام فرانسه عود (چوب درخت) Bois d aloes، نام انگلیسی درخت Aquilaria و نام انگلیسی Aloes wood می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی و در کتب طب سنتی، عود، عود هندی، عود قَماری، عود سومودری، عود سَمَندری و عود صندلی نامیده شده است.
تیره گیاه:
Thymelaeaceae
نوع گیاه:
مشخصات ظاهری:
درختی است تنومند با شاخه‌هایی درهم تنیده به رنگ روشن. در حالت سوزانده شدن بوی مطبوعی از خود متصاعد می‌کند.
طبیعت چوب درخت :
طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم و خشک است.
رویش جغرافیایی:
در اغلب مناطق مختلف چین، کامبوج، لائوس و هند می‌روید.
ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در عود هندی:
اسانس روغنی فرّار، ترپن الکل، پی‌متوکسی بنزیل استون، بنزیلاستون و عصاره‌ی تیره‌ی رزینی معطر در آن تشخیص داده شده است.
بخش مورد استفاده:
چوب و ماده رزینی داخل تنه‌ی درخت
نحوه مصرف:
طبق دستور پزشک
خواص درمانی:
محرک و تقویت کننده نیروی جنسی، ضد تب و کاهنده حرارت کبدی، بازکننده انسداد مجاری عروقی و تقویت کننده اعصاب، مقوی قلب و تقویت کننده کبد، تحلیل برنده بادها و گازهای پراکنده در بدن و مقوی کلیه و مثانه، برطرف کننده بوی بد دهان و مقوی رحم، تقویت کننده حافظه و قطع کننده ترشحات رحمی می‌باشد. در ضمن برای شب ادراری کودکان، نقرس، فلج و استفراغ نیز مفید است. عود هندی به صورت پودر شده با تغییراتی در آن، یکی از ادویه‌جات موجود در هند می‌باشد.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (۱۳۹۵)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از ۴۰۰ نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول. نویسنده: صمصام صانعی
