بررسی دلایل بوجود آمدن عفونت در گوش و درمان آن

عفونت گوش یا اوتیت میانی شایع ترین علت گوش درد می باشد. اگرچه عفونت گوش یکی از علل اصلی ناراحتی نوزادان می باشد و بیشتر در کودکان دیده می شود, اما ممکن است بزرگسالان را نیز درگیر کند. در این مطلب علل ایجاد عفونت در گوش و روش های درمان عفونت گوش بررسی می شود.

روش های درمان عفونت گوش

عفونت گوش میانی اغلب با سرماخوردگی، آنفولانزا و یا انواع دیگر عفونت های تنفسی همراه است. دلیل این مساله اتصال گوش میانی به دستگاه تنفسی فوقانی توسط یک کانال کوچک به نام شیپور استاش است. در واقع میکروب هایی که در بینی و حفره های سینوسی در حال رشد هستند, می توانند تا استاش صعود کرده و وارد گوش میانی شده و در آنجا به رشد خود ادامه دهند. در صورت عدم درمان عفونت گوش, این بیماری در نوزادان می تواند به عوارض جدی تر، از جمله عفونت استخوان پس گوش, از دست دادن شنوایی، سوراخ شدن پرده گوش، مننژیت، فلج عصب صورت و در بزرگسالان بیماری منیر منجر شود.

هدف درمان عفونت های گوش توسط اغلب پزشکان, رفع عفونت ها قبل از عوارض جدی آن ها می باشد. این درمان ها معمولا شامل از بین بردن دلایل عفونت گوش و کشتن باکتری های مهاجم در شیپور استاش است. اغلب والدین درباره عفونت های گوش آگاهی لازم را ندارند. با این حال یکی از عمده ترین مسائل ناراحت کننده نوزادان, عفونت های گوش می باشد که اغلب والدین برای این مسئله , نوزاد خود را بارها به دکتر می برند. نیمی از آنتی بیوتیک های تجویز شده برای نوزادان, به منظور درمان عفونت گوش آن ها می باشد. 

داروهای درمان عفونت گوش

از آن جایی که علل اغلب عفونت های گوش, یک ویروس می باشد, در این موارد پزشک با توجه به علائم و نشانه های ویروس, عفونت گوش را تسکین و بهبود می بخشد. به منظور کاهش گوش درد ناشی از این عفونت, پزشک ممکن است اقدام به تجویز برخی داروهای مسکن از جمله استامینوفن یا ایبوپروفن نماید. این داروها علاوه بر تسکین درد می توانند موجب کاهش تب در فرد نیز شوند. به علاوه درد گوش را می توان توسط حرارت ملایم یک صفحه گرم کاهش داد. 

دیگر داروهای تجویز شده جهت درمان عفونت گوش, داروهای آنتی بیوتیک می باشند. البته تجویز این داروها در مرحله اول صورت نمی گیرد و با توجه به بررسی ها و تشخیص باکتری ها و ویروس های مقاوم ممکن است از این داروها استفاده شود. با این حال برخی از پزشکان از باقی ماندن باکتری ها در داخل گوش میانی و خطرات احتمالی آن مانند از دست دادن شنوایی یا تشدید عفونت ها نگران هستند. به همین دلیل داروهای آنتی بیوتیک را مناسب تر برای درمان می دانند.

یکی از داروهای آنتی بیوتیک درمان کننده عفونت گوش باکتریایی, آموکسی سیلین می باشد. این دارو یکی از داروهای بسیار موثر در درمان عفونت های باکتریایی است. البته این دارو ممکن است نیاز به مصرف از ۷ تا ۱۰ روز داشته باشد. با این حال ممکن است برخی از باکتری ها نسبت به این دارو مقاوم شوند و از بین نروند.

از دیگر داروهای تجویز شده جهت درمان عفونت گوش, سفالوسپورین است. برخی متخصصان نیز از ترکیبی از داروهای آموکسی سیلین و کلاو جهت رفع عفونت ها استفاده می کنند. برای برخی از افراد که به این داروها حساسیت دارند, ممکن است سولفامتوکسازول و تری متوپریم یا آزیترومایسین تجویز شود. 

علل ایجاد عفونت در گوش

گوش میانی یک فضای کوچک در پشت پرده گوش است که وظایف گوناگونی دارد. زمانی که هوای تازه کافی برای گوش میانی وجود نداشته باشد, مانند زمانی که شیپور استاش بسته یا مسدود شده باشد, این ناحیه مرطوب, متراکم و گرم می شود و شرایط را برای پرورش میکروب ها فراهم می کند.

در کودکان و نوزادان, شیپور استاش اغلب نرم و نابالغ است. به همین دلیل آلرژی, عفونت های سینوسی و سرماخوردگی های معمولی در آن ها می تواند از گذر هوا به این ناحیه به سادگی جلوگیری کرده و سبب ایجاد عفونت گوش در آن ها شود. در این موارد با مراجعه به پزشک, او با معاینه گوش نوزاد و مشاهده علائمی مانند قرمزی و برآمدگی گوش, عفونت را تشخیص می دهد.

در کودکان شایع ترین علل ایجاد عفونت گوش, عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی کودکان یا آنفلوآنزا است. این اختلالات می توانند شیپور استاش را آنقدر متورم کنند که دیگر هوا نتواند به گوش میانی جریان یابد. آلرژی, گرده افشانی گیاهان, گرده و غبار, شوره بدن حیوانات یا برخی مواد غذایی, دود سیگار, گازها و دیگر سموم زیست محیطی می توانند اثری مانند بیماری سرما خوردگی و آنفولانزا داشته باشند.

باکتری ها می توانند به طور مستقیم سبب ایجاد عفونت گوش شوند. اما این موجودات معمولا توسط یک عفونت ویروسی و یا واکنش های آلرژیک, به سرعت به نواحی مرطوب و گرم گوش میانی راه پیدا می کنند. این باکتری های مهاجم می توانند آسیب شدیدی بر گوش وارد کرده و علاوه بر عفونت سبب التهاب و بالا رفتن درجه حرارت بدن (تب) شوند.

باکتری های ایجاد کننده عفونت گوش میانی, اغلب با باکتری های ایجاد کننده سینوزیت، پنومونی و دیگر عفونت های تنفسی مشابه هستند. برای جلوگیری از ابتلا به این باکتری ها واکسن هایی ساخته شده اند که در پیشگیری از این باکتری ها بسیار کمک می کنند. به همین دلیل این واکسن برای نوزادان تجویز می شود تا خطر ابتلا به این عفونت ها را در آن ها کاهش دهد.

عفونت گوش در انواع مختلفی دارد. التهاب گوش میانی حاد, عود التهاب گوش میانی حاد, افزایش تجمع مایع در گوش میانی بدون عفونت اوتیت میانی از جمله عفونت های گوش می باشند. در سال های اخیر نشان داده شده است که افرادی که دارای ویژگی های زیر می باشند, احتمال ابتلا به عفونت گوش در آن ها بیشتر است.

• مردان
• کسانی که سابقه خانوادگی عفونت گوش داشته باشند.
• نوزادانی که از شیر مادر تغذیه نمی کنند.
• کودکانی که در مراکز مراقبت های روزانه نگهداری می شوند.
• افرادی که در خانواده های مصرف کننده دخانیات و سیگار زندگی می کنند.
• افراد مبتلا به اختلالات کام، مانند شکاف کام
• افراد با سیستم ایمنی بدن ضعیف و یا بیماری مزمن تنفسی، مانند فیبروز کیستیک و آسم

 با توجه به مطالب بیان شده, در موارد بسیار کمی ممکن است درمان عفونت گوش, با جراحی کوچکی صورت گیرد. با این حال رفع عفونت با توجه به تشخیص و نوع عفونت انجام می شود.

منبع: آرگــامــگ