معرفی دارچین و خواص درمانی آن

0 92
معرفی دارچین و خواص درمانی آن

انرژی‌زا و مقوی معده، محرک هاضمه و تسریع کننده جریان خون، ضد رطوبت و سردی و گرم کننده، ضد تب و لرز و مسکن درد مفاصل، ضد اسپاسم و مفید برای سرماخوردگی، مقوی کبد و اشتهاآور، آرام‌بخش و قاعده‌آور، بازکننده

معرفی دارچین و خواص درمانی آن
معرفی دارچین و خواص درمانی آن

دارچین

نویسنده: صمصام صانعی
دارچین گونه‌های مختلفی دارد و تمامی آنها خواص درمانی دارند. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک گونه از دارچین که نسبت به دیگر گونه‌ها مرغوب‌تر می‌باشد (دارچین سیلان) اشاره شده است.

نام علمی درخت:

Cinnamomum versum J.S. Presl.، نام فرانسه دارچین Cannelle، نام فرانسه درخت Cannelier، نام انگلیسی دارچین Cinnamon و نام انگلیسی درخت tree Cinnamon می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، دارچین، دارچینی، دارچین سیلان، قرفه‌ی الدارچینی، دارصینی و قرفه نامیده شده است. دارچین یا دارچینی عبارتست از پوست شاخه درخت هندی که در بازار به صورت استوانه‌ای به رنگ مایل به قهوه‌ای در اندازه‌های مختلف، خوشبو و با طعم شیرین مایل به تلخی که اثر آن در دهان به مدت زیادی باقی می‌ماند.

تیره گیاه:

برگ بو Lauraceae

نوع گیاه:

درخت

مشخصات ظاهری درخت:

درختی است به ارتفاع حدود ۶ متر، همیشه سبز و معطر، برگ‌های آن شبیه برگ درخت گردو، متقابل، بیضوی، دراز، نوک تیز، صاف، شفاف و سطح فوقانی پهنک برگ غبار‌آلود، گل‌های آن کوچک، سبز یا سفیدِ مایل به زرد و خوشه‌ای و میوه‌اش بیضی شکل، گوشتدار و به رنگ ارغوانی گاهی موارد سبز و محتوای میوه یک دانه با مغز روغنی می‌باشد.

بیشتر بخوانید: خواص و کاربرد دارچین

 

مشخصات ظاهری دارچین:

دارچین یا دارچینی عبارتست از پوست شاخه درخت هندی که در بازار به صورت استوانه‌ای به رنگ مایل به قهوه‌ای در اندازه‌های مختلف، خوشبو و با طعم شیرین مایل به تلخی که اثر آن در دهان به مدت زیادی باقی می‌ماند.

طبیعت دارچین:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم است.

رویش جغرافیایی:

این درخت در ایران نمی‌روید و در کشورهای جنوب شرق آسیا کاشته می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در دارچین:

اسانس روغنی فرّار، اوژنول، تانن، سافرول، سینامیک آلدئید، کومینیک آلدئید، کاریوفیلین، ال فلاندرن، پی سیمن، پی‌نن، سینامودهاید، سینئول و غیره در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

پوست شاخه‌های درخت (دارچین).

نحوه مصرف:

به طور معمول دارچین را به صورت پودر شده استفاده می‌کنند و در صنایع غذایی نیز کاربرد دارد.

خواص درمانی:

انرژی‌زا و مقوی معده، محرک هاضمه و تسریع کننده جریان خون، ضد رطوبت و سردی و گرم کننده، ضد تب و لرز و مسکن درد مفاصل، ضد اسپاسم و مفید برای سرماخوردگی، مقوی کبد و اشتهاآور، آرام‌بخش و قاعده‌آور، بازکننده مجاری ادراری و پاک کننده سینه و حنجره، خارج کننده اخلاط عفونی و آنتی‌بیوتیک، تقویت کننده حس بویایی و افزاینده قدرت بینایی، رفع کننده پریدن پلک‌ها و مسکن دردهای رحمی، تقویت کننده نیروی جنسی در مردان و افزاینده اسپرم، تمیزکننده معده و افزاینده مقاومت بدن در برابر امراض، بازکننده عروق و قبض کننده، دفع کننده انواع کرم‌های روده و کاهنده چربی، از بین برنده بوی بد دهان و باز کننده انسدادهای کبدی، تقویت کننده حافظه و ضد نفخ معده می‌باشد. در ضمن برای وسواس، جنون، سرفه، اسهال، دردهای عمومی بدن، تهوع و فشار خون بالا نیز مفید است.

تذکر:

زیاده‌روی در مصرف دارچین مخدر، سمّی و مسمومیت‌زا است. استفاده از دارچین برای افراد گرم مزاج و خانم‌های باردار مضر و مصرف آن در برخی افراد ایجاد آلرژی، ناراحتی‌های مثانه، کهیرهای پوستی، زخم‌هایی در دهان و لثه می‌کند. در ضمن استفاده طولانی مدت از دارچین ایجاد ناراحتی‌های فراوان کرده و در صورت داشتن زخم معده یا روده از مصرف آن خودداری شود.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (۱۳۹۵)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از ۴۰۰ نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.

 

شاید این موارد نیز مورد علاقه شما باشد
نظر بدهید

توجه داشته باشید که آدرس ایمیل نمایش داده نمی شود.

توجه داشته باشید پس از تایید نمایش داده می شود