معرفی بادام کوهی و خواص درمانی آن

بادام کوهی گونه‌های مختلفی دارد که در ایران می‌رویند و مغز تمامی آنها تلخ بوده و قابل مصرف نمی‌باشد. ولی مردم مناطق مختلف ایران دانه‌های بادام کوهی را پس از شستن زیاد شیرین کرده و استفاده می‌نمایند. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک گونه از آنها اشاره شده است.

نام علمی درختچه:

Amygdalus Lycioides Spech می‌باشد. نام‌های دیگر بادام کوهی در کتب طب سنتی، بادامک، بیو، ارجن، ارژن، بادامچه، بوخورک، ارجنک، بیف، آقچالی، قره چالی و تنگرس نامیده شده است.

تیره گیاه:

گل سرخ Rosaceae

نوع گیاه:

درختچه

مشخصات ظاهری:

درختچه‌ای است با شاخه‌های جوان و خاردار که رنگ شاخه‌ها قهوه‌ای روشن و پس از مدتی خاکستری رنگ می‌شوند. برگ‌های آن چرمی شکل، باریک و نوک تیز با ابعادی مختلف و میوه‌اش کرکدار، مخملی و ابعاد میوه در گونه‌های مختلف متغیر است.

طبیعت مغز بادام:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم و خشک است.

رویش جغرافیایی:

در نواحی معتدل و معتدله سردِ ارتفاعات و دامنه کوه‌ها خصوصاً در استان‌های چهارمحال و بختیاری، کردستان، گلستان، زنجان، البرز و تهران می‌روید.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در بادام کوهی:

آب، انرژی، پروتئین، روغن‌های اشباع نشده، نشاسته، کلسیم، فسفر، آهن، پتاسیم و ویتامین‌های B3, B2, B1 در آن تشخیص داده شده است.

بیشتر بخوانید:بادام کوهی (Amyg dalus scoparia)

 

بخش مورد استفاده:

مغز بادام. در ضمن برگ درختچه نیز خواص دارویی دارد.

نحوه مصرف:

معمولاً مغز بادام کوهی مصرف خوراکی داشته ولی طعم و مزه آن مثل بادام‌های دیگر خوشایند نیست.

خواص درمانی:

تقریباً خواص مغز بادام کوهی با مغز بادام‌های دیگر مشابه است. دم کرده برگ‌ها باعث برانگیخته شدن تمایلات جنسی، افزاینده اسپرم، ضد طپش قلب و مفید برای بیماری‌های قلبی می‌باشد. در استعمال خارجی استفاده از برگ‌ها به صورت ضماد مسکن درد گودی کمر می‌باشد.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (۱۳۹۵)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از ۴۰۰ نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.